Ακούει στο παρατσούκλι Γάτος κι όπως θα ανακαλύψετε και μόνοι σας, έχει πολύ ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Εμείς τον λατρεύουμε. Τον τρόπο γραφής του. Και τον ίδιο. Εδώ κι ένα χρόνο κόβει βόλτες με εταιρικό Peugeot 3008 plug-in hybrid με 300 ίππους, αλλά σήμερα θα μας μιλήσει για έναν καλοκαιρινό έρωτα.
Μια τελευταια δαγκωνια με αγωνια στο πιτογυρο. Σταγονα. Ιδρωτας στο μετωπο, ειχε πολυ κρεμυδι. Παραμεθαυριο ξεκινανε διακοπες, θα παω να βρω τη προισταμενη του οροφου. Ειχε και κατι στραβους σοβαδες απο τον εργολαβο, ο οροφος οχι η προϊσταμενη, χρονια τωρα, τις εφερε ισια ο γυψοσανιδας ο Αρταν, εβλεπε στην Αλβανια τρεις σωματοφυλακες η μαμα του αλλα εκοψε το νιαν να μην φαινεται αρμενης. Οποτε ηταν δυσκολη η περιοδος να σιαχνεται το διαμερισμα και ξεπατωθηκε η κυρια στο καθαρισμα, την εκανε ενωρις για Ναυπακτος, στον μπαμπα. Επηρε και την μικρη του σπιτιου μαζι, ας μου ριχνει ενα κεφαλι, εγω θα αποφασισω ποιον και ποτε θα βλεπει. Μεχρι τοτε καλυτερα να μην ξερω. Τιποτε. Δεν θελω να ξερω και τι κανει ο μεγαλος, αυτος μου ριχνει 2 κεφαλια, οταν παιρνει το 3008. Να σας συστησω, το γαλλικο ειναι το εταιρικο μου όχημα εδω και ενα χρονο. Και μαλιστα φευ (μετάφραση ΔΣ: PHEV, plug-in hybrid). Για να γυρισουμε στο πιτογυρο, κρεμυδι μια και μονος και με προοπτικη διακοπαι. Δεν υπαρχει ελπιδα ουτε για κλεψιμο ματιας μιλφατου χαμηλου εκτοπισματος, με τις μεγαλες περιφερειες ειχωμε κατι προσδοκιαι, ειναι και η εποχη του νοιωσε λεει καλα με το χοντρο το μπουτι, οποτε γιατι οχι κρεμυδοτζατζικιλα. Ανησυχια μεγαλη. Πολυ σφιχτα στη λαδοκολα η πιτα και δεν βγαινει. Και να βγει θα μεινει ενα γενναιο κομματι λαδωμενου ζυμαριου. Ετσι και το λοατκι το 3008. Ξηγημενα, δεν εχω θεμα με λοατκι, αλλα θεωρω οτι εχουν μια καποια αλλη ευαισθησια, αμα ματωσει το γονα, μια γκρινια θα τη βγαλουν. Το φεβ λοιπον το 3008 εχει λεει αλογα σπαρτιατες σε θερμοπυλες, 300. Χολυγουντ. Μυθοπλασια. Κιετς. και εχει και τετρακινηση. και εχει και 21 εκατοστα. Ναι ειναι μεγαλη. Αποσταση απο το εδαφος. Στα χαρτια. Εταιρος εγω, γατος λεμε. Δεν το τρωω, βαζω μπουκαλακι νερο και σερνω απο κατ, να ξερετε τα 500αρια τα μπουκαλακια ειναι 20 εκατοστα, παλι πονηρα σκεφτηκες, και δεν περναει, σκαρτα 15. Ασιατικη. Η αποσταση απο το εδαφος. Χαζευει κιολας η τετρακινηση και αργει να μπει στο γαρμπιλι. Επιστροφη στη πιτα. Ετσι αφηνει κομματια οταν σερνεται, σαν σχιστοστριμενη πιτα στη λαδοκολα. Ειναι και κουκλα το λοατκι το πουγκ, οταν γρατζουνιεται ειναι σαν να μου φερνει γαμπρο αριστερο με σκουλαρικι η κορακλα, ας βρουμε αιτια να παει εφεδρεια για τις διακοπαι. Οποτε τηλεφωνο στο ληζ (leasing), κατι λιγα παρακαλια, κατι τσιπουρα παλια με κατι διευθυνταδες φιλαρακια, κατι το τσεο στη καρτα, ελα λενε να το παρεις. Με παει φιλος με το αλλο που εχω, ενα μαχιμο τζιβι (μετάφραση ΔΣ: Suzuki Grand Vitara). Αμα δεν ξερεις τι ειναι το τζιβι εχεις κολλησει στα εκατοστα παραπανω, ξεκολα, θα μετρησεις στο σπιτι. Μυρωδιες αφθονες. Αμα το χωνεψεις το τζατζικι παει στη Φ20 τη σωληνα και μετα ανεβαινουνε τα Φ και φτανει Μεταμορφωση. Πανω απο τα λυματα της ΕΥΔΑΠ ειναι η παραδοση του ληζ, εκει βρηκανε για παρκιν λεει, εχει φτηνα ενοικια. Τα Φι. – Θα παρετε αυτο. – Το ποιο? – Το φεβ. Μπροστα μου ενας μητσος, μιτσουμπισι άουτλαντερ λεει. Στο μυαλο μου ο Μελ Μπρουκς με σχιστα ματια.
Μεγαλο, με γενναια μασκα, πολυ χρωμιο, πολλη γρατζουνια ομως, ασμι, χωρις το η, φεβ λεει. Μπαινω μεσα, μια καποια αισθηση εχω απο τους ανωμαλους τους σχιστοματηδες, πατω το κουμπι το ιδιο με ενος βιταρα πουχα, ειχα βρασει απο τη ζεστη. Ανοιγουν κατι οθονες στη μεση, και γυρνανε τα ρολογια, κλασσικα και οχι λοατκι, στη μεση. Βγαινει ψυχος. Και μυρωδια σφαγμενου κουνελιου, οταν ημουν μικρος με πηγαινε ο νταντυ σε κατι ξαδερφια του στη Μανη και χαιροντουσαν που με βλεπανε και μου δινανε κουνελι να σκοτωσω με σφαλιαρες να κανουνε στιφαδο να φαω. Μυριζε. Πολυ. Ο πολυς παγωμενος αερας με συνεφερνει. Κατεβαζω παραθυρο να φυγει η κουνελομπιχλα. Περιεργαζομαι. Πρεπει να βαλω Ντι να φυγει. Γατακι νοτ, γατος κανονικος. Εστω και αν δεν με βλεπουν τα μιλφατα. Παταω φρενο και ο μοχλος κατω. Ρομπα. Νι γραφει στη μεση, σαν το Νι που με ντροπιαζε 6 μηνες και το εβαζα στο πισω τζαμι γιατι ο μανιατης θα με τρελαινε στη σφαλιαρα. Πατω φρενο με αποφαση. Ξαναρομπα. Ειναι η ρομπα που βαζεις πανω απο μια αλλη ρομπα. Ευτυχως το παληκαρι στις παραδοσεις μου εχει ξαναδωσει αμαξια. Τον αυνανα τον θυμασαι. Τον γατο ανεξιτηλα. Οποτε μου το ειχε κανει ηδη στη ακρη να μην εμποδιζει. Προσπαθω να δω στον λεβιε. Κλασικος αυτοματου, χωρις την αισθηση ‘τρυφερο χερακι’ του γαλλικου 3008. Δευτερη ματια, σπρωχνεις λεει δεξια. Αντρικια. Με τη δεξια εχω προβλημα, μεγαλυτερο απο οσο εχω με τους αριστερους γαμπρους. Ριχνω μια δεξια και κατω. Ντι…. Ντιντι…. Οου γιες. Ειχα παρει και το λοουερ. Χειροφρενο? Που? Α…. ηλεχτρικο γκαζι…. Βγαινει και μονο του το χειροφρενο? Οχι! Γκαπ-γκουπ-γκαπ-γκουπ, ξαναματαρομπα. Ειναι η ρομπα που φορας πανω απο τη ρομπα που εχεις φορεσει πανω απο ρομπα. Μεγαλα γραμματα στο καντραν. Πατα φρενο και βγαλε χειροφρενο ή φορα την ζωνη σου. Ηλιθιε. Αγγλιστι. Το ηλιθιε, οχι, ειναι δικο μου. Βαζω ζωνη, ξεκιναει, πεταω ολες τις ρομπες. Θεος. Φτανω στη πυλη, εξοδος, δωσε μου το χαρτι λεει ενα μιλφατο, ου αυτο με κοιταξε, ειναι το τζατζικι, ειναι και το μπρουταλ λουκ του μητσου που θυμιζει παλικαρι σαν τον Αρταν τον παραπανω απο χωρες βορεια στα γιαννενα ή δυτικα προαστια. Πεφτουν τα κολωνακια, οχι δε θα σου πω εκατοστα, ειπαμε πηγαινε σπιτι να μετρησεις.
Γάτος
Συνεχίζεται…
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το καμάρι σας, στείλτε μας στην παρακάτω διεύθυνση: dimitrios.sampaziotis@cartalk.gr)