Οι Ιταλοί αγαπούν τις Ferrari τους, αλλά στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, το ίδιο έκανε κι η ιταλική φορολογία. Η χώρα φορολογούσε 20% τα καινούρια αυτοκίνητα με κινητήρες κάτω των 2.000 κ.εκ και 35% στους μεγαλύτερους κυβισμούς, σε μια εποχή που ακόμη και τα μικρότερα μοντέλα της Ferrari που πωλούνταν σε όλο τον κόσμο είχαν κινητήρες τουλάχιστον 3.0 λίτρων. Η χώρα μας (όπως κι η Πορτογαλία) είχαν παρόμοιο φορολογικό σύστημα που τιμωρούσε τα κυβικά, γι’ αυτό και πολλά μοντέλα εισάγονταν με πολύ μικρούς (προφανώς κι αδύναμους) κινητήρες. Κι αν για τα καθ’ ημάς σίγουρα γνωρίζετε, αφού μέσα σε τέτοια μοντέλα μεγαλώσαμε, να σας θυμίσω την BMW 320 iS, τη λεγόμενη και ιταλική Μ3, με κινητήρα 2.0 λίτρων αντί για τα 2.3 της γνήσιας E30 M3. Αντίστοιχα, στη γείτονα προσφερόταν η Maserati Merak V6 με υποκυβισμό από τα 3.0 στα 2.0 λίτρα.
Όταν εμφανίστηκε η πανέμορφη 308 GTB το 1975, η Ferrari άρχισε να εξελίσσει μια έκδοση 208, αλλά η απώλεια του ενός τρίτου του κυβισμού του κινητήρα σήμαινε αναπόφευκτα μεγάλη μείωση της απόδοσης. Η 208 GTB του 1980 απέδιδε μόλις 155 ίππους και 170 Nm, σε σύγκριση με τους 214 ίππους της 308 GTBi με ψεκασμό που παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά και τους 255 ίππους της καρμπιρατεράτης 308 GTB. Τη λύση έδωσε η προσθήκη turbo Κ26 της KKK, οπότε το 1982 η ιταλική εταιρία παρουσίασε την 208 Turbo, το πρώτο αυτοκίνητο δρόμου της εταιρίας χωρίς ατμοσφαιρική αναπνοή. Με 220 ίππους στις 7.000 σαλ., ο δίλιτρος V8 είχε επιτέλους τις επιδόσεις που έλειπαν από την 208 GTB των 170 Nm.
Με κόφτη στις 7.800 σαλ., όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια πραγματική Ferrari κι αν σας έχουμε ανοίξει την όρεξη, αυτό το υπέροχο παράδειγμα του 1984 προσφέρεται προς πώληση στη Γερμανία μέσω της εταιρίας δημοπρασιών Collecting Cars. Αναφέρεται ότι είναι ένα από τα 437 αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν κι ότι έχει διανύσει μόλις 61.612 χιλιόμετρα. Μέχρι τη στιγμή της συγγραφής του άρθρου, η μέγιστη προσφορά ήταν στα 40.208 €. Σημαδιακό;