Σιγά το κατόρθωμα, θα πείτε. Ναι, δεν είναι κανένα κατόρθωμα, αλλά εδώ στο CarTalk.gr σάς ενημερώνουμε για κάθετι που ζούμε. Είτε καλό είτε κακό, είτε εύκολο είτε δύσκολο. Όπως πέρσι που επιχειρήσαμε να πάμε με το Honda e στα Ψαχνά της Εύβοιας και χάσαμε πέντε χρόνια από τη ζωή μας.
Ξεκινήσαμε το πρωί με την μπαταρία στο 100% από τη Βουλιαγμένη της Αττικής κι ομολογώ ότι δεν περίμενα ότι θα έφτανα το βράδυ στο σπίτι χωρίς να χρειαστεί να φορτίσω ενδιάμεσα. Είχα ξαναπάρει το 500αράκι για δοκιμή πριν 14 μήνες και τότε με έντονο κρύο (4-5 βαθμούς Κελσίου) και την καμπίνα στους 24 (μη φανταστείτε ότι βράζαμε, οριακά ήμαστε με το υποτονικό σύστημα θέρμανσης), το χαριτωμένο Fiat έβγαζε περί τα 150 χιλιόμετρα. Οπότε η σημερινή βόλτα των 250 με έθετε λίγο υπ’ ατμόν.
Έψαξα αποβραδίς για τα διαθέσιμα σημεία φόρτισης, απόρησα με το Λουτράκι που δεν έχει τίποτα παρά μόνο έναν φορτιστή σε ξενοδοχείο για τους πελάτες του. Βρήκα ότι υπάρχει ταχυφορτιστής στα ΣΕΑ των Μεγάρων και το σχέδιο ήταν ότι θα σταματούσα ΑΝ χρειαζόταν στην επιστροφή. Με ανησυχούσε ότι θα συνέπιπτα με την επιστροφή των Μυρίων, οπότε μπορεί να ήταν κατειλημμένος. Αλλά κι άδειος να ήταν, μήπως ήταν καλύτερα να σταματούσα στο πήγαινε για να βάλω 15-20% και να μην ξανασχοληθώ όλη τη μέρα; Θα ήμουν ακόμα φρέσκος κι η 15λεπτη στάση θα ήταν σχεδόν αδιάφορη. Μια τουαλέτα, λίγο χαζολόγημα, να ανεβάσω κάνα άρθρο από το κινητό (δε σας προλαβαίνω…) και θα ήμουν πάλι στον δρόμο.
Τελικά δε χρειάστηκε, αφού όταν περνούσα έξω από τα ΣΕΑ, η μπαταρία ήταν στο 83%. Ποιος σταματάει να φορτίσει στο 83%; Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες επέτρεψαν στην μπαταρία του 500 να δουλέψει στο ιδανικό εύρος θερμοκρασιών, ενώ χωρίς τη χρήση θέρμανσης ή κλιματισμού στην καμπίνα, η κατανάλωση ήταν χαμηλή. Το cruise control κλείδωσε στο 100 για τον φόβο των Ιουδαίων και φτάσαμε στο Ηραίον έχοντας καταναλώσει μόλις 39%. Να δεις που ούτε στο γύρνα θα χρειαστεί να σταματήσουμε.
Η μέρα κύλησε πολύ όμορφα, είναι φοβερό πόσες ομορφιές έχουμε στη μία ώρα από την Αθήνα. Ο ναός της Ήρας, ο Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής, ο φάρος του Πολεμικού Ναυτικού, η λίμνη της Βουλιαγμένης με τον δίαυλό της έχουν την ομορφιά τους κι αν ξαναπάμε σε κάνα δίμηνο, θα ρίξουμε και τη βουτιά μας. Όχι πως αυτό πτόησε τα πιτσιρίκια, που ήταν συνεχώς μέσα-έξω στο νερό.
Η ώρα της επιστροφής συνέπεσε με το μεγάλο κύμα των εκδρομέων, οπότε το cruise control μπορεί να σημάδευε πάλι το 100, αλλά η ταχύτητα κίνησης ήταν ακόμα μικρότερη, προς όφελος της αυτονομίας βεβαίως-βεβαίως. Περνώντας από τα ΣΕΑ, με την μπαταρία στο 40κάτι, ούτε που διανοήθηκα να μπω μέσα. Η αγαπημένη πριζούλα σούκο στο γκαράζ επαρκεί για να είμαι αύριο πάνω από το 70%, ενώ η τιμολόγηση του νυχτερινού οικιακού ρεύματος δεν έχει αντίπαλο σε κανέναν δημόσιο φορτιστή (εξαιρούνται οι δωρεάν).
Εν ολίγοις, τα 250 χιλιόμετρα απαίτησαν 79% μπαταρίας ή περί τις 35 kWh (μαζί με τις απώλειες). Πολλαπλασιάστε με τη χρέωση που πληρώνετε έκαστη kWh στο σπίτι σας και βρείτε πόσα ευρώ απαίτησε η σημερινή εξόρμηση. Βέβαια, τα χρήματα είναι η μισή αλήθεια: είχα το νου μου στο πώς θα διαμορφωθεί η κατανάλωση κι η αυτονομία, ενώ όλα αυτά θα ήταν λυμένα αν υπήρχε ένας φορτιστής στο Ηραίον και κάμποσοι ακόμα στο Λουτράκι. Έχω γράψει ειδικό άρθρα για το πόσο λάθος τοποθετεί τους φορτιστές της η ΔΕΗ (και προφανώς δεν πατάει ψυχή), αλλά όλα γίνονται για να πουν ότι έγιναν, από ουσία ελάχιστα πράγματα. Το θέμα είναι ότι ξέγνοιαστες διαδρομές που είχαμε συνηθίσει να γίνονται με μια ανάσα, πλέον με τα ηλεκτρικά θέλουν προγραμματισμό και plan-B. Αλλά είναι τόσα αυτά που κερδίζεις στην καθημερινή οδήγηση, που οι περισσότεροι κάτοχοι λένε ότι δέχονται αγόγγυστα τον παραπάνω συμβιβασμό. Έχοντας οδηγήσει κάμποσα ηλεκτρικά (προφανώς για μία εβδομάδα το καθένα κι όχι επί μακρόν), τους πιστεύω.
Με το 500αράκι δεν τελειώσαμε έτσι, αλίμονο να αφιερώσω μόνο 600 λέξεις κι ένα νερόβραστο ταξιδιωτικό σε ένα τέτοιο κόσμημα. Ακολουθεί το επόμενο Σαββατόβραδο ένα υπέροχο ανάλαφρο άρθρο, εκει όπου το 500e συναντά τον πρόγονό του.
