B Engineering Edonis (2001)
Μετά τη χρεοκοπία της Bugatti Automobili SpA το 1995, μια χούφτα πρώην εργαζομένων της εταιρίας σχημάτισαν μία καινούρια με την ονομασία B Engineering υπό τη χρηματοδότηση του Jean-Marc Borel, πρώην αντιπροέδρου της Bugatti και συγγραφέα πολλών βιβλίων για Lamborghini. Η σημασία του γράμματος “B” δεν είναι ιδιαίτερα καλά τεκμηριωμένη: μπορεί να προέρχεται από το αρχικό γράμμα τόσο της Bugatti, ίσως όμως και του Borel. Κατά τη δημοπρασία των περιουσιακών στοιχείων της Bugatti, η B.Engineering αγόρασε μέρος του αποθέματος ανταλλακτικών που χρησιμοποιούνταν στην παραγωγή του supercar EB110, συμπεριλαμβανομένων των κινητήρων και 17 ημιτελών μονοκόκ πλαισίων. Ο Nicola Materazzi ανέλαβε να σχεδιάσει ένα ελκυστικό αμάξωμα, ενώ ο κινητήρας υπερκυβίστηκε από τα 3.5 στα 3.75 λίτρα, αποδίδοντας πλέον 680 ίππους στις 8.000 σαλ. και 735 Nm ροπής στις 3.200 σαλ. Το σύστημα τετρακίνησης που χρησιμοποιήθηκε στην EB110 αντικαταστάθηκε από σύστημα κίνησης στους πίσω τροχούς μειώνοντας το βάρος κατά 70 κιλά.
Η B Engineering σχεδίαζε να κατασκευάσει 21 αυτοκίνητα με τιμή περίπου 760.000 €, αλλά το 2018 (ναι, 17 ολόκληρα χρόνια μετά την επίσημη παρουσίαση) το project σταμάτησε και πουλήθηκε στην αμερικανική εταιρία Casil Motors.
Laraki Fulgura (2002)
Την επόμενη φορά που θα σας ζητηθεί να ονομάσετε ένα μαροκινό μοντέλο, ορίστε η απάντησή σας. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 2002, η Laraki παρουσίαζε ένα εντελώς επανασχεδιασμένο supercar κάθε χρόνο μέχρι που τελικά εγκατέλειψε την προσπάθεια το 2005. Σχεδιασμένη για να αντιμετωπίσει καθαρόαιμα όπως η Lamborghini Murcielago, η αρχική Fulgura ήταν αντίγραφο της Ferrari 360. Το Maranello πρέπει να έβραζε εκείνη την περίοδο. Η Laraki φορούσε έναν V12 6.0 λίτρων 680 ίππων της Mercedes με τέσσερα turbo, ικανό να της προσδώσει τελική ταχύτητα άνω των 350 χλμ/ώρα – αλλά στα 500.000 ευρώ δεν υπήρξε κανείς ενδιαφερόμενος.
Invicta S1 (2003)
Αυτό το αυτοκίνητο συνόψιζε όλα όσα είναι υπέροχα στις μικρές βρετανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, όλους εκείνους τους τύπους σε υπόστεγα που δίνουν μορφή σε ένα ακόμη υπεραυτοκίνητο, γαρνίροντάς το με απίθανους ισχυρισμούς σχετικά με τις επιδόσεις και τους αριθμούς παραγωγής (Σπύρος λαμβάνει;). Το Invicta ήταν ιδιαίτερα συναρπαστικό από αυτή την άποψη. Πρόσφερε πληθώρα κινητήρων, από σχετικά ήπιες (320 ίππους) έως πραγματικά άγριες (600 ίππους) εκδόσεις, με τις ελπίδες να πωλούνται 20 αυτοκίνητα κάθε χρόνο. Αλλά με τόσα supercars στην πιάτσα από παραδοσιακούς και καταξιωμένους κατασκευαστές, η Invicta πέρασε απαρατήρητη κι έσβησε αθόρυβα λίγα χρόνια μετά την άφιξή της το 2003. Τώρα, αν googlάρετε Invicta S1, θα σας βγάλει χαριτωμένα ρολόγια χειρός. Κάτι είναι κι αυτό…
Gumpert Apollo (2005)
Οι Roland Gumpert και Roland Mayer συνεργάστηκαν για να κατασκευάσουν ένα υπεραυτοκίνητο με φτερά γλάρου που χρησιμοποιούσε έναν twin-turbo V8 4.2 λίτρων της Audi, τοποθετημένο στο κέντρο ενός ατσάλινου χωροδικτυώματος, ντυμένο με αμάξωμα είτε από glassfibre είτε από ανθρακονήματα. Οι αγοραστές μπορούσαν να επιλέξουν αν το Apollo τους θα είχε 650 ή 700 ίππους, αλλά υποτίθεται ότι ακόμα κι η μικρή έκδοση είχε τελική 360 χλμ/ώρα. Υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκαν περισσότερα από 40 Apollo πριν η Gumpert σταματήσει τις εργασίες της το 2013.
Ronn Scorpion (2009)
Όταν ο Ronn Maxwell παρουσίασε το supercar Scorpion στην έκθεση Top Marques το 2009 στο Μονακό, δεν θα μπορούσε να έχει επιλέξει χειρότερο timing. Η παγκόσμια οικονομική κρίση μόλις είχε χτυπήσει την πόρτα κι όσοι ήθελαν τέτοια αυτοκίνητα δεν μπορούσαν πλέον να τα αγοράσουν – αυτοί που μπορούσαν να τα αγοράσουν, δεν τα ήθελαν. Στο Scorpion τοποθετήθηκε ένας twin-turbo V6 3.5 λίτρων 450 ίππων από την Acura TL, ο οποίος χρησιμοποιούσε έγχυση υδρογόνου για τη βελτίωση της καύσης, ώστε να μειώσει την κατανάλωση και τις εκπομπές. Υποσχόταν τελική ταχύτητα άνω των 320 χλμ/ώρα, επιτάχυνση 0-60 μίλια/ώρα (96 χλμ/ώρα) σε μόλις 3.5 δευτερόλεπτα και ταυτόχρονα κατανάλωση κάτω από 6 λίτρα. Το αρχικό πρωτότυπο ήταν το μοναδικό Scorpion που κατασκευάστηκε, αφού δεν έπεισε κανέναν να βάλει το χέρι στην τσέπη. Ο Maxwell αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του – αν και στη συνέχεια ίδρυσε τη Ronn Motor Group το 2015 με στόχο να παρουσιάσει ένα ολοκαίνουριο Scorpion.
Ε όχι, δε συνεχίζεται… Νισάφι πια!