Tesla Model Y: 4η αναφορά – γιατί είναι το πιο εύκολο αυτοκίνητο για να ζήσεις μαζί του

Γιατί είναι τόσο εύκολο στη συμβίωση; Προφανώς παραμένει ένα ηλεκτρικό μοντέλο, με όσους συμβιβασμούς και περιορισμούς θέτει η φόρτισή του. Τους είχα αναφέρει αναλυτικά εδώ. Και βέβαια δεν έχει μαζέψει με τα χρόνια από τα 4.75 μέτρα. Ούτε ο μεγάλος κύκλος στροφής βοηθάει στους ελιγμούς στα στενώματα. Αλλά τώρα που είπαμε όλα τα αρνητικά, πάμε να δούμε γιατί η ζωή με ένα Model Y μπορεί να γίνει πολύ εύκολη. Πόσο εύκολη; Πάρα πολύ, είναι η απάντηση. Δοκιμάζω τα πάντα και μπορώ να έχω μια γνώμη παραπάνω επί του θέματος, ευχαριστώ.

Καταρχάς, πλησιάζεις το αυτοκίνητο με το κινητό στην τσέπη και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις την πόρτα. Μπαίνεις μέσα και τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους. Πλαϊνοί καθρέπτες, τιμόνι, κάθισμα, το Spotify παίζει ήδη το podcast που είχες αφήσει στη μέση χτες. Σα να μην έλειψες ούτε δευτερόλεπτο. Και ξαφνικά κοιτάς τον κεντρικό καθρέπτη και δείχνει όπου να ναι. Α μάλιστα, τελευταία φορά το είχε οδηγήσει η σύζυγος. Όταν με ρωτούν αν έχει ηλεκτρικά καθίσματα με μνήμες, τους εξηγώ ότι η Tesla έχει πάει την εμπειρία οδήγησης ένα κλικ παρακάτω. Μόνο ο κεντρικός καθρέπτης αποκαλύπτει ποιος ήταν ο τελευταίος χρήστης.

 

Ύστερα, είναι το κλιματιστικό, μια πραγματική απόλαυση. Το ρυθμίζεις εξ αποστάσεως, πας στο αμάξι και όλα είναι στη σωστή θερμοκρασία. Ναι, γίνεται σε πολλά μοντέλα, αλλά αυτό δεν το καθιστά λιγότερο ευχάριστο και καλοδεχούμενο. Άσε που μια φορά πήραμε τον σκύλο κάπου που νομίζαμε ότι θα επιτρεπόταν η είσοδος, αλλά δεν τον δέχτηκαν. Κανένα πρόβλημα, φόρτωμα στο πορτ-μπαγκάζ για να μη γρατζουνίσει τα πλαστικά της καμπίνας. Μάζεμα της εταζέρας για να βλέπει απ’ έξω και ρύθμιση dog mode στο κλιματιστικό. Η θερμοκρασία διατηρείται σε ιδανικά επίπεδα, η δε οθόνη αναγράφει ότι το αφεντικό έχει μεριμνήσει. Μην πάει κανένας ζωόφιλος και σπάσει τα τζάμια για να απεγκλωβίσει το ζωντανό, ώστε να μην πεθάνει από θερμοπληξία.

Κι αν με το σκυλί μπορείς να είσαι ξέγνοιαστος, αντίστοιχα νιώθεις και με την εφαρμογή. Σου αποκαλύπτει τα πάντα. Πού είναι το αυτοκίνητο, με πόση μπαταρία, ποιον προορισμό έχει θέσει στην πλοήγηση, πότε θα φτάσει, με πόση μπαταρία. Ακόμα και τι ακούει το πλήρωμα. Πολλοί τσαχπινογαργαλιάρηδες δε θα νιώθουν άνετα που η σύζυγος μπορεί να δει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονται, πού πάνε και πότε θα φτάσουν εκεί. Εμένα πάντως μου λύνει τα χέρια. Θέλω να δω πότε θα γυρίσει; Τσουπ, το βλέπω αμέσως. Θέλει να δει πότε θα γυρίσω; Τσουπ, το ίδιο. Τέρμα εκείνα τα τηλέφωνα που ξεκινούν με το ενοχλητικό (στα όρια του αγενούς) έλα, πού βρίσκεσαι; Πού είσαι;

ναι μωρό μου, πήζω στο μποτιλιάρισμα. Τι; Γιατί δε με πιστεύεις;

Τι θα αναβάθμιζε πολύ την εμπειρία χρήσης; Να υπάρχει ειδοποίηση του sentry mode σε πραγματικό χρόνο. Του συστήματος των εξωτερικών καμερών που καταγράφει τα πάντα. Από μόνο του αποτελεί λόγο να αγοράσεις Tesla. Ναι, τόσο απλά. Ειδικά για όποιον έχει λόγο να φοβάται κάτι. Π.χ. έναν κακότροπο γείτονα σε πολυκατοικία. Ξέρετε, αυτούς με τη χαλαρή συγκράτηση κλειδιών. Κοίτα να δεις που όλο γρατζουνάει κατά λάθος τα αυτοκίνητα των γειτόνων… Αλλά το να βλέπεις εκ των υστέρων το συμβάν, είναι λίγο δώρον άδωρον. Ιδανικά θα ήθελα να έχω ειδοποίηση στο κινητό όποτε ενεργοποιείται, κάτι που μέχρι στιγμής γίνεται μόνο από εφαρμογή τρίτου με πληρωμή. Μαζί με την άμεση ειδοποίηση, θα επιθυμούσα να υπήρχε κάποιο εξωτερικό ηχείο, ώστε να μπορώ να μιλήσω/τρομάξω τον επίδοξο εισβολέα ή κακόβουλο. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, ίσως να μην έχει προχωρήσει περαιτέρω γιατί υπάρχουν ζητήματα νομικής φύσεως.

Καμία τέτοια λαχτάρα πάντως με το μπροστινό πορτ-μπαγκάζ. Το λατρεύω, ειδικά τώρα που έχουν αρχίσει τα μπάνια (για εσάς το λέω, εγώ δεν τα σταμάτησα ποτέ). Η πλάκα ήταν η επιστροφή από το εξοχικό το Πάσχα. Έγινε με το frunk ξεχειλισμένο με πορτοκάλια, ενώ κερασάκι στην τούρτα ήταν το αλυσοπρίονο του πεθερού. Να το ντύσω με καμιά σακούλα, θα σας μυρίζει βενζίνη μες στην καμπίνα. Ε όχι δα μπάρμπα-Γιώργο, τέτοιες μυρωδιές σε ένα ηλεκτρικό; Θα το βάλουμε τιμωρία μπροστά!

Στα λοιπά αγχολυτικά είναι κάτι που θα εκτιμήσουν οι ψηλοί. Τα συστήματα ασφαλείας, οι κάμερες, τα ραντάρ και τα τοιαύτα φωλιάζουν συνήθως πίσω από τον κεντρικό καθρέπτη. Κι αν είσαι ψηλός, όπως εγώ, τακτικά νιώθεις αυτή η πλαστική γκουμούτσα να σου κόβει ορατότητα. Όχι εδώ. Όλα έχουν σχεδιαστεί για να ενοχλούν οπτικά όσο λιγότερο γίνεται και είναι ευλογία. Σε πολλά δημοσιογραφικά υποφέρω και σκύβω στις δεξιές στροφές. Να σχολιαστεί θετικά και το αυτόματο σκούρυμα των πλαϊνών καθρεπτών. Είναι ξενέρωμα να σκουραίνει μόνο ο κεντρικός. Προφανώς είναι ακόμα χειρότερο να μη σκουραίνει κανένας. Και μπορώ να σκεφτώ κάμποσα μοντέλα με παραπλήσια τιμή με του δικού μου, που τρως τα φώτα του πίσω στη μάπα σου.

Και βέβαια, μην ξεχάσουμε την κορυφαία ταμπλέτα μες στη μέση του ταμπλό. Εκεί που πηγαίνεις στα καλά καθούμενα, πατάς στην πλοήγηση μία Κοζάνη. Έτσι, για πλάκα. Και σε τρία δευτερόλεπτα έχεις μια πλήρη (και ακριβέστατη) περιγραφή του πώς θα φτάσεις εκεί. Πού θα φορτίσεις και για πόσο. Αποδίδει με απίστευτη ακρίβεια και σου λύνει τα χέρια. Ιδανικά, θα ήθελα να ενσωματώνει αυτόματα και τις υπόλοιπους παρόχους. Για την ώρα υπολογίζει τα πάντα μόνο βάση του δικτύου φόρτισης της Tesla. Ίσως γίνει σε κάποιο μοντέλο update. Μέχρις στιγμής, πρέπει να έχω ένα ΟΤΑ κάθε δύο εβδομάδες. Χοντρικά.

Η οθόνη προσφέρει άλλη μία διευκόλυνση. Στις στάσεις, περιμένοντας τη μαμά στα ψώνια, η οθόνη δείχνει τις αγαπημένες εκπομπές των μικρών στο YouTube. Τέλος η γκρίνια. Μόνο λίγη από μέρους μου, που μπορεί να προτιμώ να δω κάτι διαφορετικό. Ή από μέρους τους, όταν θέλουν να βγω από το αυτοκίνητο για να παίξουν στην κεντρική οθόνη. Γρουμφ…

Δύο ακόμα – φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες- που όμως διευκολύνουν πολύ στην καθημερινότητα. Η πρώτη είναι ο ανεπαίσθητος ήχος όταν ανάβει το πράσινο φανάρι. Όταν πρωτοοδήγησα Tesla, θεώρησα πολύ βοηθητικό που τα φανάρια απεικονίζονται στην οθόνη. Οπότε αντί να κοιτάω ψηλά, βασανιστικό για τα κυβικά μου, μπορούσα απλώς να κοιτάω την οθόνη. Αλλά με την ηχητική ειδοποίηση, ούτε αυτό χρειάζεται.

Το δεύτερο είναι η ακουστική ειδοποίηση όταν πλησιάζεις κάποιον προπορευόμενο στο φανάρι. Σε πάρα πολλά δημοσιογραφικά, μερικά εκ των οποίων πολύ ακριβά, έχω βρεθεί πολλές φορές με το πόδι καβαλημένο στο φρένο. Και τον κινητήρα σβηστό, λόγω του start/stop. Και τα καμπανάκια να μου σπάνε τα νεύρα επειδή είμαι κοντά στον μπροστινό. Μεγάλε, δεν καταλαβαίνεις ότι ΔΕ γίνεται να προχωρήσω; Αφού δεν έχω μοτέρ σε λειτουργία και έχω ανέβει όλος πάνω στο φρένο! Ευτυχώς το Tesla κάνει καλά τα αυτονόητα. Θα χτυπήσει 1-2 φορές, πάντα διακριτικά, και μετά θα σιωπήσει.

Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις σωστά τα απλά; Κοίτα τι τεχνολογική τελειότητα έχουν τα φλας. Σε κάθε νέο μοντέλο (σόρι αν μου διαφεύγει κάποιο), ακουμπάς τον λεβιέ των φλας και αυτά ενεργοποιούνται τρεις φορές. Αν άργησες να αλλάξεις λωρίδα, πρόβλημά σου. Εδώ δε θα σβήσουν πριν κεντραριστείς στη διπλανή λωρίδα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα βαρέσουν 15 φορές. Αν μάλιστα καταλάβει το σύστημα ότι δεν μπήκες απλώς στη λωρίδα αλλά πρόκειται να στρίψεις περαιτέρω, τότε θα παραμείνουν αναμένα συνέχεια. Για όποιον πει ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι σημαντικά, απλώς κάνει λάθος γιατί δεν τα έχει ζήσει. Οι πολλές μικρές λεπτομέρειες απογειώνουν την όλη εικόνα και αναβαθμίζουν την καθημερινότητα. Καταλαβαίνεις μάλιστα την αξία τους όταν ξαναμπείς σε ένα αυτοκίνητο που δεν τα διαθέτει.

Τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου. Ένα βράδυ είμαι αραχτός στο σπίτι και σκάει ειδοποίηση για την πίεση των ελαστικών. Έτυχε να την έχω ελέγξει στην οθόνη το μεσημέρι και ήταν σωστή. Τώρα, ένα από τα λάστιχα είχε χάσει πολύ. Αν ήταν άλλο αυτοκίνητο, απλώς θα το έβρισκα το πρωί πίτα. Εδώ δε γλιτώνεις τα γαλλικά, αλλά τουλάχιστον λύνεις το πρόβλημα. Ντύνεσαι μες στη νύχτα, πας στο πρώτο βενζινάδικο να τιγκάρεις πίεση και βουρ για 24ωρο βουλκανιζατέρ. Μία ώρα μετά, είσαι σπίτι και έχεις προλάβει καταστάσεις.

Αντίστοιχα θα προλάβεις το κακό με την ειδοποίηση για οπίσθια σύγκρουση. Όταν παρκάρω στην πυλωτή, πάντα το βάζω με τη μούρα προς την έξοδο. Η σύζυγος το βάζει πάντα ανάποδα. Με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της οικογένειας, απλώς βγαίνω ένα μέτρο στο πεζοδρόμιο αργά-αργά, προσευχόμενος να μην περνάει κανείς. Και μετά στραβολαιμιάζω για να ελέγξω την κυκλοφορία. Εδώ απλώς αναλαμβάνει η κάμερα να με ενημερώσω αν υπάρχει ζήτημα. Όλα γίνονται απλά και αβίαστα.

Τόσο πολύ μάλιστα, που μια φορά την είχα πατήσει με το έτερο θερμικό της οικογένειας. Τι σημαίνει ότι έφτασες κάπου με το Tesla; Απλώς ανοίγεις την πόρτα, το χειρόφρενο εφαρμόζεται αυτόματα. Οι πόρτες κλειδώνουν, τα παράθυρα σηκώνονται αυτόματα και ένας ήχος σε ενημερώνει ότι το αμάξι κλείδωσε. Την επιλέγεις εσύ, εγώ προτιμώ τον ήχο της πορδής αλλά μάλλον δεν έπρεπε να το αναφέρω. Μου έχει τύχει να κλειδώσω το άλλο όχημα και να ξεχάσω να σηκώσω τα πίσω παράθυρα. Τα ξέχασα, καλομαθημένος από τα καλούδια του Model Y.

Άφησα για το τέλος δύο χαρακτηριστικά που ισχύουν για όλα τα EV, δεν είναι προνόμιο των Tesla. Αρκεί βέβαια να εκτελούνται σωστά. Πρόκειται για το one pedal και την απαλότητα στην οδήγηση που χαρίζει η άμεση απόκριση του ηλεκτροκινητήρα. Πρέπει να οδηγήσεις ένα σωστό EV, έστω και για πέντε λεπτά, για να μαγευτείς για πάντα. Να κινείσαι στο αστικό περιβάλλον και να αρκεί να σηκώσεις λίγο το πόδι από το γκάζι για να ακινητοποιηθείς. Και να μείνεις εκεί καρφωμένος, χωρίς να πατάς τίποτα. Και να ξαναγγίξεις δύο χιλιοστά το πεντάλ για να εκκινήσεις πάλι. Χωρίς δράματα, κομπιάσματα, συμπλεκταρίσματα, σκορταρίσματα από το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, βαβούρα και αίσθηση πατιναρίσματος από το CVT, κροτάλισμα από τον ντίζελ, τρέμουλο ότι θα σβήσει χαμηλά το 3κύλινδρο βενζίνης. Όλα γίνονται αέρινα και απορείς γιατί χρειάζεται να οδηγείς οτιδήποτε άλλο.

Τι θα ήθελα να έχει; Ψυχόμενα καθίσματα. Καλή η δροσιά στην καμπίνα, αλλά η πλάτη θα ιδρώσει. Και μπροστινή κάμερα, σαν αυτή που έβαλαν στο Juniper. Και λίγο πιο αφράτη ανάρτηση για την καθημερινότητα*. Μάντεψε: η Tesla ακούει τις γνώμες αγοραστών και δοκιμαστών και τα τρία μεμπτά σημεία έχουν ήδη διορθωθεί στο νέο μοντέλο. Το οποίο (μαζί με το Model 3) θεωρώ με διαφορά τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο σε προσιτά χρήματα. Και μάλιστα είναι τόσο αξιόλογα, που καθιστούν τελείως παράλογη την αγορά ακριβού. Αφού θα χρειαστεί να πληρώσεις πολλαπλάσια για να αποκτήσεις κάτι ελάχιστα καλύτερο.

 

*Η ανάρτηση παραμένει σφιχτή, αλλά αφενός συνηθίζεται σε ένα βαθμό. Αφετέρου υπάρχει ένα κόλπο, που είδα ότι αποδίδει στην πράξη. Υπάρχει ένα σπαστήρι που πρέπει να περνάω καθημερινά. Για μήνες, περνούσα αυτά τα 30-40 δύσκολα μέτρα με 15-20 χλμ/ώρα. Με το αυτοκίνητο να δονείται δεξιά-αριστερά και γω να απορώ τι θα γίνει αν καμιά μέρα ξεχαστώ και περάσω ταχύτερα. Ώσπου κάποια στιγμή ρώτησα τη σύζυγο πώς διαχειρίζεται την κατάσταση. Πού; Εκεί; Α, κανένα πρόβλημα, περνάω όπως έρχομαι. Με 40-50. Πριν βάλω τις φωνές, είπα απλώς να το δοκιμάσω. Και πράγματι, το αμάξι μεταμορφώθηκε. Ο προηγούμενος χαμός εξομαλύνθηκε σε ποσοστό 80% και το πρόβλημα έγινε σαφώς διαχειρίσιμο. Τι εικάζω ότι γίνεται; Με 19άρες ζάντες και 255 ελαστικό, το μη αναρτώμενο βάρος κάθε τροχού είναι μεγάλο. Όταν περνάς σιγά, δίνεις την ευκαιρία στον τροχό να ακολουθήσει την ανωμαλία και αναγκάζεις την ανάρτηση να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση. Όταν περνάς αέρα, τότε ο βαρύς τροχός δεν προλαβαίνει να αποσυντονιστεί από τον χαμό και αυτό που προσλαμβάνεις είναι πολύ πιο ανθρώπινο.