Κάτοχος εδώ και 4 μήνες του Puma 125 mhev Auto σε έκδοση ST line X και χρώμα solar silver, με 4000 περίπου χιλιόμετρα, σκέφτηκα να γράψω ένα αναλυτικό review όπως είχα υποσχεθεί, προσπαθώντας να βοηθήσω τους τυχόν υποψήφιους αγοραστές. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και όχι κουραστικό.
Το αυτοκίνητο παραγγέλθηκε τον Ιούλιο του 2021 και παραδόθηκε τον Νοέμβριο, δηλαδή σε 4 μήνες, χρόνο ρεκόρ σε σχέση με το τι ισχύει για το ίδιο αυτοκίνητο σήμερα. Κόστισε € 26.600 μείον την αξία του παλιού που ανταλλάχθηκε, ενώ σήμερα σύμφωνα με τον διαμορφωτή, κοστίζει € 29.230 (δεν γνωρίζω αν ισχύει αυτό τον καιρό κάποια έκπτωση).
Για την εμφάνιση και το σχεδιασμό του αυτοκινήτου δεν θα γράψω κάτι, καθώς είναι υποκειμενικό. Στα δικά μου μάτια είναι πανέμορφο και πιάνω τον εαυτό μου ακόμα και σήμερα να το κλειδώνω και πριν φύγω να κοντοστέκομαι να το χαζεύω με ένα ηλίθιο χαμόγελο.
Σαν χώρους το αυτοκίνητο καλύπτει πλήρως τις ανάγκες μιας τετραμελούς οικογένειας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο χώρο αποσκευών, όπου το megabox πραγματικά κάνει τη διαφορά (θυσιάζοντας όμως τη ρεζέρβα). Έξυπνη ιδέα κι η εύκαμπτη εταζέρα του χώρου αποσκευών – γενικότερα στο θέμα αποσκευών το αυτοκίνητο είναι εξαιρετικό για το μέγεθός του. Χώροι για μικροαντικείμενα υπάρχουν αρκετοί – αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στον τομέα αυτό θα ήταν το μέγεθος του υποβραχιόνιου που δεν έρχεται αρκετά μπροστά για να φτάνει να ακουμπήσει ο αγκώνας του οδηγού, καθώς και την έλλειψη ποτηροθηκών στα πίσω καθίσματα.
Η συναρμογή δε δρέπει δάφνες, αλλά στο δικό μου δεν έχω κάτι δραματικό ούτε προς το παρόν έχω τριξίματα. Διαβάζω κάποια παράπονα στον τομέα αυτό αλλά στο δικό μου δεν έχω παρατηρήσει κάτι, ίσως είμαι από τους τυχερούς. Η ποιότητα του εσωτερικού είναι ικανοποιητική – τα πλαστικά είναι μαλακά με ωραία υφή ψηλά και σκληρά χαμηλότερα, χωρίς όμως να δείχνουν πουθενά φθηνιάρικα ενώ οι κόκκινες λεπτομέρειες προσθέτουν χαρακτήρα.
Η θέση οδήγησης είναι πολύ καλή. Κάθεσαι σχετικά ψηλά (νομίζω η Ford δίνει 16.6 εκατοστά ύψος για το Puma) και μπαίνεις χωρίς να σκύβεις – σημαντικό για όσους έχουν μέση που έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται… Έχεις καλή ορατότητα και προς τα έξω και προς τον πίνακα οργάνων ενώ η εργονομία είναι εξαιρετική – όλα είναι εκεί που περιμένεις να τα βρεις. Τα ελαφρώς μπάκετ καθίσματα θα δυσκολέψουν λίγο τους πιο εύσωμους αλλά προσφέρουν πολύ καλή στήριξη. Τα καθίσματα στην έκδοση ST Line X είναι ημιδερμάτινα με κόκκινες ραφές – πραγματικά πανέμορφα, αλλά στο θέμα της άνεσης είναι λίγο σκληρότερα από όσο θα τα ήθελα.
Ο κλιματισμός ελέγχεται από περιστροφικά χειριστήρια, είναι μονοζωνικός αλλά εντυπωσιακά αποτελεσματικός και δυνατός.
Το ST Line X φοράει το καλό ηχοσύστημα της B&O – ο ήχος είναι καλός και γεμάτος αλλά μέχρι εκεί, δε θα τον χαρακτήριζες συναρπαστικό. Το SYNC 3 είναι γρήγορο, εύκολο, πλήρες και με κανονικά πλήκτρα και περιστροφικά χειριστήρια αλλά χωρίς ελληνικά – η Ford επιμένει να μας γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι (ή μάλλον pixel) στο θέμα αυτό. Η οθόνη στις 8’’ θα μπορούσε να ήταν λίγο μεγαλύτερη ενώ και τα γραφικά της είναι λίγο παρωχημένα σε σχέση με άλλα του ανταγωνισμού που φαίνονται ίσως πιο μοντέρνα (π.χ. στο VW group). Το Android Auto και το Apple Car Play θέλουν καλώδιο αλλά αγόρασα το εξαιρετικό aawireless και έχω ασύρματο Android Auto. Μόλις μπαίνω στο αυτοκίνητο, χωρίς να βγάλω το κινητό από την τσέπη, στη οθόνη εμφανίζεται αυτόματα το Android Auto. Φανταστικό gadget, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Το αυτοκίνητο προσφέρει και ασύρματη φόρτιση αλλά δεν την χρησιμοποιώ καθώς το κινητό μου δεν την υποστηρίζει. Τέλος, η κάμερα οπισθοπορείας έχει πολύ καλή ευκρίνεια σε σχέση με άλλες που έχω δει.
Η οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου νομίζω ότι είναι κορυφαία στην κατηγορία. Το αυτοκίνητο συμπεριφέρεται εξαιρετικά και εμπνέει εμπιστοσύνη τόσο στον αυτοκινητόδρομο όσο και στους επαρχιακούς δρόμους με στροφές, ενώ θεωρώ ότι παρέχει ιδανική ισορροπία και στον τομέα της άνεσης, καθώς περνάει με… πολιτισμένο τρόπο από φρεάτια και σαμαράκια. Μόνο παράπονο στον τομέα της άνεσης ο ελαφρά αυξημένος θόρυβος κύλισης στο ταξίδι.
Η αίσθηση του τιμονιού είναι από τα δυνατότερα σημεία του αυτοκινήτου – κοφτερό και ακριβές με άψογη πληροφόρηση – σημαδεύεις και πάει. Η αίσθηση της στεφάνης είναι ιδανική σε πάχος και με δέρμα, ενώ το κάτω μέρος είναι flat. Το καντράν είναι ψηφιακό 12.3’’ κι αλλάζει χρώματα και γραφικά αναλόγως του επιλεγμένου προφίλ οδήγησης. Η οθόνη είναι ευκρινής αλλά δεν έχει πολλές δυνατότητες παραμετροποίησης (π.χ, δεν μπορεί να δείξει τον χάρτη αλλά μόνο οδηγίες από το σύστημα πλοήγησης).
Η έκδοση ST Line X έχει full led φώτα μπροστά – πίσω. Τα εξαιρετικά φώτα προσαρμόζονται από την μεγάλη σκάλα στη μεσαία όταν έρχεται άλλος από απέναντι ή όταν πλησιάζεις τον μπροστινό, κάτι πολύ χρήσιμο σε βραδινές διαδρομές στους σκοτεινούς επαρχιακούς δρόμους. Θα ήθελα να ρυθμίζεται και το ύψος της δέσμης αυτόματα, ένα χαρακτηριστικό που υπήρχε σε παλιότερες εκδόσεις και κόπηκε λόγω κόστους.
Τα φρένα είναι δυνατά, αποτελεσματικά κι εμπνέουν εμπιστοσύνη. Πίσω έχει ταμπούρα, κάτι που με χαλάει μεν και το θεωρώ ψιλογυφτιά της Ford, αλλά ξέρω ότι το θέμα είναι περισσότερο ψυχολογικό και λιγότερο ουσίας.
Ο τρικύλινδρος τουρμπάτος χιλιάρης βενζινοκινητήρας αποδίδει 125 άλογα και συνοδεύεται από 48βολτο mild hybrid σύστημα που βοηθάει προσφέροντας έως 50 Nm επιπλέον ροπής όταν κρίνεται απαραίτητο (π.χ. στην εκκίνηση, στα τελευταία μέτρα πριν το σταμάτημα, στις χαμηλές στροφές πριν μπει το turbo). Όταν αφήνεις το πόδι σου από το γκάζι νιώθεις την ανάκτηση ενέργειας που φορτίζει την μπαταρία. Εκεί που τα πράγματα είναι εντυπωσιακά, είναι στο start stop που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις απολύτως τίποτα. Ο κινητήρας είναι ζωντανός, πρόθυμος (ειδικά στο sport) και το αυτοκίνητο είναι πραγματικά σβέλτο. Ανεβάζει γρήγορα χιλιόμετρα και δείχνει ψυχωμένο μέχρι τα 160+, ενώ οι ρεπρίζ του είναι καλές και επιτρέπουν ασφαλή προσπεράσματα. Αρχικά πήγαινα για τα 155 άλογα αλλά σε συνδυασμό με το αυτόματο που ήταν αδιαπραγμάτευτο ξέφευγε πολύ η τιμή. Δεν το έχω μετανιώσει που γλύτωσα τα 2.000 € της διαφοράς, όχι βέβαια ότι θα με χάλαγαν 30 αλογάκια ακόμα.
Υπάρχουν 5 προγράμματα οδήγησης που εκτός από το να αλλάζουν τα χρώματα και τα γραφικά στο ψηφιακό καντράν, επηρεάζουν κυρίως την ευαισθησία στο γκάζι και τις στροφές που το αυτόματο κιβώτιο πραγματοποιεί τις αλλαγές των σχέσεων: Eco (ελάχιστα το χρησιμοποίησα για να δω τι κάνει, μειώνει την απόκριση στο γκάζι, εμένα με ενοχλεί), Normal, Sport (απολαυστικό!), Slippery (μια φορά το δοκίμασα στο χιόνι, το αυτοκίνητο «ψοφάει» και δεν ανεβάζει και πραγματικά βοηθάει μέχρι ένα βαθμό) και Trial (δεν το έχω δοκιμάσει).
Το αυτόματο κιβώτιο είναι 7τάχυτο διπλού συμπλέκτη. Αλλάζει ταχύτητες πολύ γρήγορα και χωρίς να καταλαβαίνεις την αλλαγή, ειδικά στις μεγάλες σχέσεις δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτα. Αναλόγως του επιλεγμένου προφίλ οδήγησης, η αλλαγή γίνεται σε χαμηλότερες ή ψηλότερες στροφές ενώ ανά πάσα στιγμή έχεις τη δυνατότητα να πάρεις τον έλεγχο από τα αυτάκια στο τιμόνι. Πρώτη φορά έχω αυτόματο και προσωπικά δεν γυρίζω πίσω στην κουτάλα ποτέ πια… Κι αν χαλάσει, ας είναι καλά τα 8 χρόνια εγγύησης της Ford.
Η κατανάλωση του αυτοκινήτου δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Στα 4.000 χλμ που έχω κάνει (70% εκδρομές και 30% Αθήνα) είναι στα 6.4 λίτρα/100 χλμ, χωρίς να προσπαθώ να οδηγώ οικονομικά (καθόλου χρήση του eco, μόνο normal (στη πόλη) και sport (στο ταξίδι) με σβέλτη/γρήγορη/νευρική οδήγηση, όπως θέλετε πείτε την).
Ο εξοπλισμός του αυτοκινήτου στην έκδοση St Line X είναι υπερπλήρης. Όλα τα συστήματα ασφαλείας είναι διαθέσιμα, αλλά ξεχωρίζω το φανταστικό έλεγχο τυφλού σημείου (blis) με επιπλέον έλεγχο διερχόμενου στην όπισθεν, ένα πραγματικά απαραίτητο βοήθημα. Το αυτόματο φρενάρισμα με έσωσε μια φορά από μικροσύγκρουση κι από τότε το εκτιμώ πολύ. To adaptive cruise control και το lane keeping assist δουλεύει άψογα και σε συνδυασμό με το αυτόματο κιβώτιο (λειτουργία stop and go στην κίνηση) δίνει μια γεύση από το μέλλον ενώ κάνει το ταξίδι στον αυτοκινητόδρομο ξεκούραστο, ασφαλές και αγχολυτικό. Την αυτόματη προσαρμογή στα όρια ταχύτητας δεν την έχω χρησιμοποιήσει, αλλά θα την δοκιμάσω το Πάσχα που σχεδιάζω road trip στα Βαλκάνια και δεν θέλω… πολλά – πολλά με τους ντόπιους αστυνομικούς. Το αυτόματο παρκάρισμα είναι πιο πολύ για εντυπωσιασμό και δεν το πολυχρησιμοποιώ – όσες φορές πάντως το δοκίμασα το αυτοκίνητο χώθηκε στη θέση με ακρίβεια αλλά αφήνει λίγο περισσότερη απόσταση από το πεζοδρόμιο απ’ όση θα άφηνα εγώ (προσέχει τις ζάντες…). Γενικότερα όλη η σουίτα των συστημάτων ασφαλείας/υποβοήθησης λειτουργεί άψογα και αποτελεσματικά, βοηθώντας και προφυλάσσοντας ουσιαστικά τον οδηγό.
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το καμάρι σας, στείλτε μας στην παρακάτω διεύθυνση: dimitrios.sampaziotis@cartalk.gr)