Το ταξίδι Αθήνα- Ηγουμενίτσα το κάνω κατά μέσο όρο περίπου 8-10 φορές το χρόνο τα τελευταία 15 χρόνια. Η πραγματικότητα αυτή ήταν ο καθοριστικός παράγοντας στην επιλογή του βασικού οικογενειακού αυτοκινήτου. Το ρόλο αυτό τα τελευταία έξι χρόνια, τον είχε αναλάβει το Honda CRV, με τον ροπάτο οικονομικό κινητήρα diesel, φιλικό στο φορολογικό μας σύστημα και με μεγάλους χώρους για επιβάτες κι αποσκευές. Το προηγούμενό μας αυτοκίνητο πόλης, ένα Yaris Hybrid, δε μας είχε προκαλέσει πότε ώστε να το χρησιμοποιήσουμε για αυτό το ταξίδι.
Η κατάσταση μεταβλήθηκε όταν στην οικογένεια προστέθηκε το Peugeot e-2008 στην έκδοση Allure. H πρακτικότητά του κι η ποιότητα κύλισης σε έβαζε σε σκέψεις ώστε να δοκιμάσεις να σπάσεις το μονοπώλιο του Honda. Ο κύβος ερρίφθη όταν παραδόθηκε σημαντικό κομμάτι της Αμβρακίας Οδού, όπου μειώνεται η απόσταση κατά 30+ χιλιόμετρα ενώ ταυτόχρονα η χάραξη είναι πολύ ευνοϊκή για τα δεδομένα του e-2008, καθώς τόσο η Αμβρακία όσο και το κομμάτι Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας, έχουν χάραξη με όριο τα 90 χιλιόμετρα ενώ η Ιονία κι η Εγνατία είναι στα 120+χλμ.
Εκκίνηση με σχεδιασμό ταξιδίου από την εφαρμογή ΑΒRP όπου δώσαμε αγώνα να την πείσουμε να βάλει την Αμβρακία στο σχεδιασμό της διαδρομής. Έδειξε επιμονή να σχεδιάσω το ταξίδι με τρεις στάσεις ( Κιάτο, Ευηνοχώρι, Ρίβιο) και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η στάση στο Κιάτο δε θα ξαναγίνει.
Πάμε στα του ταξιδίου, λίγη ταλαιπωρία στην αρχή λόγω φωτιάς στα διόδια και κίνησης, στη ουσία ο δρόμος καθάρισε από το 60ο χλμ και μετά. Για να μη βγουν εσφαλμένα αποτελέσματα, το κομμάτι αυτό το διέγραψα από τη μέση κατανάλωση καθώς οι χαμηλές ταχύτητες δίνουν πολύ χαμηλή κατανάλωση. Αρχοντικό πάτημα, το 2008 δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα από το CRV σε ποιότητα κύλισης, ενώ το infotainment (παρά τα θέματά του) με CarPlay φροντίζει να διασκεδάζει οδηγό και συνοδηγό.
Πρώτη στάση Κιάτο κι οι πρώτες αρνητικές εντυπώσεις. Μια γιατρίνα βρήκε σκιερό το μέρος που ήταν ο φορτιστής CCS κι είχε παρκάρει εκεί το θερμικό μοντέλο της. Όταν έσκασε μύτη, αντί να ζητήσει συγγνώμη και να τελειώσει η ιστορία, μας είπε ότι ήταν προτιμότερο να παρκάρει εκεί παρά σε θέση αναπήρων! Δεύτερη κακή εντύπωση η εφαρμογή της Fortizo, η οποία δεν ανέγραφε πουθενά τις χρεώσεις, δίνοντας πάσα στο μηχάνημα που θα κάνεις φόρτιση. Εκεί οι χρεώσεις εμφανιζόντουσαν αφού είχε ξεκινήσει η φόρτιση. Για να μην τα πολυλογούμε, οι φορτιστές αυτοί είναι τελείως ακατάλληλοι εάν θες να κάνεις μια μικρή γρήγορη φόρτιση κι οι πρακτικές αυτές πρέπει να αποδοκιμαστούν από όλους τους καταναλωτές. Block οι συγκεκριμένοι φορτιστές κι ελπίζω να μην βρεθούμε ποτέ στην ανάγκη τους.
Cruise control στα 110 κι αναχώρηση έχοντας βάλει 6.5 KW, που εκ του αποτελέσματος τελικά δε θα τις χρειαζόμασταν. Άφιξη με 29% στο Ευηνοχώρι και πολύ τίμιοι οι φορτιστές της NRG (ξεκάθαρη χρέωση 0.62 € ανά kW), καθίσαμε να φάμε στα Goody’s και μέχρι να τελειώσουμε το φαγητο, είχαμε βάλει 27 kW.
Ξεκίνημα από Ευηνοχώρι με 85% μπαταρία και cruise control στα 110. Το ΑΒRP επέμενε να βάλουμε 5 kW στο Ρίβιο πριν εγκαταλείψουμε την Ιονία για την Αμβρακία. Εκ του αποτελέσματος, πάλι δε θα τις χρειαζόμαστε τελικά, αλλά από ψυχολογικής απόψεως είναι σωστή η στάση αυτή καθώς είναι ο τελευταίος ταχυφορτιστής πριν μπεις στην Αμβράκια Οδο .
Βάλαμε γρήγορα τα 5 kW κι απολαύσαμε τα τοπία της ελληνικής άγριας Δύσης. Να σημειώσουμε ότι η Αμβρακία δεν έχει χάραξη για 130 χλμ. αλλά για 90 και δεν έχει ούτε ΛΕΑ ούτε ΣΕΑ, ενώ υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι 17 χλμ. που το κάνεις στον παλιό δρόμο. Όμορφη διαδρομή, ενώ στο παλιό κομμάτι που δεν έχει συντηρηθεί και καλά, το e-2008 δε μας ταλαιπώρησε καθόλου καθώς απορροφούσε ιδανικά τις λακκούβες.
Μία από τις ομορφιές του ηλεκτρικού είναι ότι τηρείς πιο ευχάριστα τα όρια ταχύτητας στους δρόμους. Με το θερμικό δυσκολεύεσαι πχ. να κρατήσεις την ταχύτητα κάτω από τα 60 στο τούνελ στο Άκτιο ή σε κάποια κομμάτια μπορείς εύκολα να παρασυρθείς και να ξεπεράσεις το όριο. Στο ηλεκτρικό κρατας το όριο και το σύστημα αναγνώρισης πινακίδων φροντίζει να στο θυμίζει.
Άφιξη τελικά στην Ηγουμενίτσα με δύο παύλες και 60 πραγματικά χιλιόμετρα να απομένουν. Εδώ να πούμε ότι επειδή τα τελευταία 8 χιλιόμετρα στον δρόμο είναι έντονα κατηφορικά και γεμίζει η μπαταρία, το κοντέρ δίνει αυτονομία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (η ένδειξη όταν φτάσαμε ήταν 100 χιλιόμετρα).
Απολογισμός 430 χιλιομέτρων με μέση κατανάλωση 15.8 kW/100 με cruise control στα 110 σε Ολυμπία κι Ιονία και 90 στην Αμβρακία.
Συνολικό κοστολόγιο:
Αρχικό γέμισμα χωρίς κόστος (να είναι καλά οι δημόσιοι φορτιστές του Δήμου Αθηναίων)
Kιάτο 6.5 kW —> 13 € (χωρίς σχόλιο)
Ευηνοχώρι 27 kW —> 17 €
Ρίβιο 5.5 kW —> 3.5 €
Συνολικό κόστος 33.5 €, αποφεύγοντας την παγίδα της Fortizo, οι 39 kW που έπρεπε να προστεθούν θα μας έδιναν κόστος 24.18 €. Εάν η αρχική φόρτιση γινόταν σε χρεώσιμο με 0.45 €/kW φορτιστή, το συνολικό κόστος θα ήταν (45 Χ 0.45) = 20.25 + 24.18 = 44.43 €.
Το αντίστοιχο κόστος στο Honda είναι 430 Χ 5. 5 Χ 1.9 (diesel ultimate) = 44.93 € με αντίστοχο ρυθμό σε Αμβρακία και στο κομμάτι Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας κι ελαφρώς πιο γρήγορο στο κομμάτι Ιόνιας και Ολυμπίας (cruise control στα 120). H χρονική επιβάρυνση για τις φορτίσεις είναι 50′, δεν μας πειράξανε καθόλου καθώς έτσι και αλλιώς κάνουμε μια στάση 30′ για φαγητό, ενώ στο ρυθμό κίνησης η διαφορά ήταν στα 15′.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι ένα ηλεκτρικό με μια καλή μπαταρία (από 55 kW και πάνω) θα κάνει το ταξίδι χωρίς παραχωρήσεις σε χρόνους. Με τα σημερινά δεδομένα, ένα καλό diesel κι ένα ηλεκτρικό θα έχουν συγκρίσιμα κόστη σε σημερινές τιμές εφόσον οι φορτίσεις γίνονται σε εμπορικούς φορτιστές. (11 kW για την αρχική φόρτιση και DC για το συμπλήρωμα). Την πλάστιγγα προς το ηλεκτρικό τη γέρνει εάν η αρχική φόρτιση μπορεί να γίνει σε οικιακό ρεύμα με χαμηλό κόστος ή σε δωρεάν φορτιστή.
ΥΓ. Στην ερώτηση εάν θα το ξανακάνω, η απάντηση είναι ναι και θα είμαι σοφότερος.
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το καμάρι σας, στείλτε μας στην παρακάτω διεύθυνση: dimitrios.sampaziotis@cartalk.gr)