Polestar 2 Long Range Single Motor

Είχα την τύχη για πέντε μέρες και 571 χιλιόμετρα να οδηγήσω ένα Polestar 2, την έκδοση Long Range Single Motor (δηλαδή 78 KWh μπαταρία και 231 ίππους ισχύ). Οφείλω να ομολογήσω ότι ως τώρα η εμπειρία μου με ηλεκτρικά αυτοκίνητα ήταν σχετικά περιορισμένη, σχεδόν επιφανειακή, έχοντας οδηγήσει για λίγα χιλιόμετρα το Model 3 Long Range και το Cupra Born με τα 204 άλογα ενός φίλου (ναι, έχει και τα δύο).

Βεβαίως το αυτοκίνητο δεν εισάγεται στην Ελλάδα, όποτε όπως καταλαβαίνετε το νοίκιασα σε ταξίδι στο εξωτερικό, στην Σκωτία συγκεκριμένα, σε εξευτελιστική τιμή μάλιστα. Για να ξεπεράσω μάλιστα τις αρχικές επιφυλάξεις για την ευκολία φόρτισης, επέλεξα να πληρώσω κάτι παραπάνω για να το παραλάβω με πάνω από 80% επίπεδο φόρτισης και να το επιστρέψω σχεδόν άδειο (με τουλάχιστον 10%), ώστε να μην αγχωθώ με φόρτιση το τελευταίο βράδυ. Κατ’ αυτό τον τρόπο είχα υπολογίσει ότι θα χρειάζονταν μόνο μια φόρτιση. Όντως λοιπόν παρέλαβα το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο του Εδιμβούργου με 85% μπαταρία και το ξαναφόρτισα στο Inverness ως το 90%, από το 32% που είχε πέσει. Πολύ εύκολα μέσα σε μια ώρα σε φορτιστή CCS2 50 kW, ενόσω έπινα μια μπυρίτσα στο μπαράκι του ξενοδοχείου. Τελικά το επέστρεψα στο αεροδρόμιο με 19% μπαταρία, μετά από συνολικά 571 χιλιόμετρα ταξιδιού.

Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, ας περάσουμε και στην ουσία. Εν ολίγοις, το αυτοκίνητο είναι καλοσχεδιασμένο κι ολοκληρωμένο ως προϊόν. Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως πιθανώς γνωρίζετε, έχει το μεγαλύτερο δίκτυο καμερών κι οι δρόμοι του δεν προσφέρονται για μαγκιές με το αυτοκίνητο. Οπότε η κίνηση ήταν πάντα με τα όρια και βεβαίως δεν πλησίασα ποτέ τα όρια του αυτοκινήτου (ή τα δικά μου). Όμως ακόμη κι έτσι, κάποια πράγματα ήταν προφανή. Πρώτα από όλα η ευκολία εξοικείωσης με την οδήγηση του. Καμία σχέση με το Model 3, που είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που δε θα μπορούσα ούτε να το ξεκινήσω χωρίς τη βοήθεια του ιδιοκτήτη. Το Polestar οδηγείται με τον ίδιο τρόπο που οδηγείται κι ένα σύγχρονο συμβατικό θερμικό ή υβριδικό αυτόματο. Μπαίνεις μέσα, βάζεις το μοχλό στο D και φεύγεις. Η αναπόφευκτη σύγκριση με το Model 3, κατά την άποψη μου, βγάζει νικητή το Polestar σε σχεδίαση, εργονομία κι απτή ποιότητα κατασκευής. Από εκεί και πέρα, προφανώς σε δύναμη κι επιδόσεις, δεν υπάρχει σύγκριση. Θα τολμούσα να μιλήσω και για υπέροχη του Model 3 Long Range σε οδική συμπεριφορά, αλλά θα ήταν άδικη η σύγκριση τετρακίνητου με πισωκίνητο. Η ανάρτηση όμως του 3 μού φάνηκε πιο καλοδουλεμένη, συνδυάζοντας βέλτιστα άνεση και κράτημα με τις 18άρες ζάντες, ενώ το Polestar 2 ίσως πλήρωσε το τίμημα των 19αρων ζαντών με 225/45/19 λάστιχα.

Εντυπωσιάστηκα από τη λειτουργία των βοηθημάτων οδήγησης (lane assist, ACC, one pedal drive) τα οποία λειτουργούν άψογα, καθώς δεν λάθεψα ούτε μία φορά. Μικρό παράπονο από το κάθισμα, το οποίο κατά την άποψή μου είχε σχετικά κοντή έδρα, παρ’ όλο που είχε άφθονες ηλεκτρικές ρυθμίσεις. Αθόρυβο και χωρίς κραδασμούς βεβαίως, πράγμα που εντυπωσιάζει ειδικά μέσα στην πόλη. Στον αυτοκινητόδρομο, η διαφορά με τα θερμικά αμβλύνεται, καθώς σε όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα ο θόρυβος από τον αέρα και το οδόστρωμα κυριαρχούν πάνω στον θόρυβο του κινητήρα. Εννοείται ότι η παροχή ισχύος, ως τυπικό ηλεκτρικό, πάντα εντυπωσιάζει με την αμεσότητα της, παρ’ όλο που το συγκεκριμένο δε βάζει φωτιά στο δρόμο με τα 231 του άλογα. Είναι όμως υπερεπαρκές για το μέσο (και βάλε) οδηγό.

Τελικά; Με κέρδισε! Θα το αγόραζα; Μόνο αν ήταν σημαντικό φθηνότερο από το αντίστοιχο Tesla (που δεν είναι), καθώς παρ’ όλο που είναι ένα ολοκληρωμένο και καλοσχεδιασμένο αυτοκίνητο, η Tesla προσφέρει περισσότερα κι ως προϊόν κι ως υπηρεσίες.