Το γραφικό χωριό της Στενής στην Εύβοια αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μονοήμερη απόδραση από την Αθήνα, από την οποία απέχει μόλις 107 χιλιόμετρα. Σκαρφαλωμένο στην πλαγιά της Δίρφυος, στα 450 μέτρα, είναι πανέμορφο κάθε εποχή του χρόνου. Γεμάτο πράσινο, βρύσες με τρεχούμενο νερό κι ένα πανέμορφο ρυάκι που διασχίζει το χωριό. Εμείς επισκεφθήκαμε τη Στενή με το Volvo XC40 T5 Recharge. Έχοντας φορτίσει ολονυχτίς την μπαταρία των 17,6 kWh, η ηλεκτρική αυτονομία εξαντλήθηκε λίγο πριν τα πρώτα διόδια των Αφιδνών και πήρε μπρος για πρώτη φορά ο βενζινοκινητήρας. Ακόμα και τότε, με ταχύτητα 120-130, να υπολογίζετε ένα κλικ πάνω από τα 6 λίτρα ανά 100 χλμ.
Ακόμα και τότε, η εξαιρετική ηχομόνωση αποσοβεί πλήρως τον θόρυβο από τη μηχανή. Οπότε, σε ταχύτητες ταξιδιού, κινούμενοι είτε ηλεκτρικά είτε με βενζίνη, η ενόχληση από τον κινητήρα είναι μηδενική. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ήχο κύλισης. Μόνο οι καθρέπτες ακούγονται, εφόσον κινείστε με περισσότερα από 140 στο κοντέρ. Εμείς παρασυρθήκαμε σε κάποια ευθεία κι επιβεβαιώσαμε τον ηλεκτρονικό κόφτη που έχει θέσει η Volvo στα 180 χλμ/ω για λόγους ασφάλειας. Το κοντέρ μένει καρφωμένο στα 184, ενώ σκαρφάλωσε μέχρις εκεί με μεγάλη όρεξη, σημάδι ότι θα μπορούσε να φτάσει πολύ υψηλότερα αν δεν υπήρχε η γονεϊκή μέριμνα. Εντύπωση προκαλεί κι η σταθερή απόκλιση του κοντέρ: είτε πας με 70 είτε με 180, η διαφορά ένδειξης με την πραγματική ταχύτητα (όπως την επιβεβαιώνουν οι Χάρτες της Google) είναι 4-5 χλμ/ω. Δηλαδή έχει ρυθμιστεί έτσι ώστε να σε προστατεύσει αν ξεχαστείς και ξεπεράσεις λίγο το όριο ταχύτητας. 90 λέει η πινακίδα; Εμείς θα σε προφυλάξουμε: ακόμα κι αν πας με 95, θα παραμένεις απόλυτα νόμιμος. Αυτό δεν μπορεί παρά να έχει γίνει επιτηδευμένα διότι σε μοντέλα άλλων εταιρειών, η απόκλιση αυξάνεται όσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα. Όχι όμως κι εδώ, δείχνοντας ότι εκεί στην Volvo προσέχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Πρώτη μας στάση η Αγία Κυριακή στα Καμπιά. Καταπράσινη ρεματιά, άφθονα νερά (ειδικά αρχές Δεκεμβρίου που πήγαμε εμείς).
Το ξωκλήσι έχει χτιστεί εκεί που ήταν η σπηλιά όπου βρέθηκε η εικόνα της Αγίας. Το νερό κελαρύζει υπογείως και μες στο εκκλησάκι, υπάρχει μάλιστα και κοινόχρηστο σκεύος για να πιείτε νερό. Εν μέσω κορονοϊού, δεν το τολμήσαμε.
Έχει πιάσει ψιλόβροχο, μπαίνουμε στο αμάξι και κατευθυνόμαστε στη Στενή. Επτά λεπτά οδήγηση, διασχίζουμε το χωριό και περίπου 500 μέτρα μετά το τέλος των σπιτιών, βλέπουμε τις κίτρινες πινακίδες που σηματοδοτούν την έναρξη των μονοπατιών.
Κωφεύουμε στα κελεύσματα των πιο απαιτητικών διαδρομών, που οδηγούν μέχρι και στην κορυφή της Δίρφυος στα 1400+ μέτρα και περιοριζόμαστε στο υπέροχο μονοπάτι που κινείται παράλληλα με το νερό, κατηφορικά προς το χωριό. Τα φυλλοβόλα δέντρα έχουν στρώσει πορτοκαλί χαλί, το τοπίο θα είναι τελείως διαφορετικό την άνοιξη, με τα δέντρα καταπράσινα και το δάπεδο χωρίς το παχύ όμορφο στρώμα των φύλλων. Βάζω αφύπνιση για τον Μάιο, πρέπει να ξανάρθουμε οπωσδήποτε.
Μετά από ένα εικοσάλεπτο και περίπου ένα χιλιόμετρο πορείας, βγαίνουμε στην άσφαλτο και χανόμαστε μες στα σοκάκια της Στενής. Ντόπιος πολιτιστικός σύλλογος έχει διακοσμήσει πολλές γωνιές και τραβάει το βλέμμα του επισκέπτη.
Η βροχή έχει δυναμώσει, έρχεται η ώρα της επιστροφής. Το XC40 αποδεικνύεται ιδανικός συνοδοιπόρος όταν δυσκολεύουν οι καιρικές συνθήκες. Αλίμονο αν το ελληνικό τερέν ήταν απαιτητικό για μοντέλα που έχουν φτιαχτεί για να αντεπεξέρχονται στον σουηδικό χειμώνα. Ακόμα κι όταν αργότερα στον αυτοκινητόδρομο η βροχή θα θεριέψει κι οι άνεμοι θα ενταθούν, το Volvo παραμένει ακλόνητο στην πορεία του. Όταν το κοιτάς από το πλάι, η σχετικά τετραγωνισμένη του σχεδίαση προϊδεάζει για ευπάθεια στους πλευρικούς ανέμους. Κι όμως, είναι βράχος.
Αυτό που μας φάνηκε λειψό είναι η απόδοση των led φωτιστικών. Είναι δυνατά, αλλά φωτίζουν πολύ χαμηλά. Χειροκίνητη ρύθμιση στην καμπίνα δεν υπάρχει, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί στο σέρβις.
