Πρώτο ταξίδι, εξόρμηση του Model Y στο πάρκο στο Συνεβρό της Αχαΐας και ο υπολογιστής ταξιδίου εντυπωσιάζει με την ακρίβειά του. Εκκινώντας από τη Βουλιαγμένη, έφτασα στο πάρκο με 30% και κατά την επιστροφή, έχω αποφασίσει να πάω σε φίλο στο Κιάτο. Ξέρω ότι παραδίπλα έχει 300άρη ταχυφορτιστή, οπότε είχα επιλογή να κάτσω εκεί ένα 15λεπτο, να φτάσω από το 15% στο 55-60% και να έχω να γυρίσω σπίτι.
Αλλά επειδή είχα έτσι κι αλλιώς σκοπό να κάτσω πάνω από τρίωρο στον φίλο μου, προτίμησα να κουμπώσω σε 11άρη AC. Χρέωση 40 λεπτά αντί για 60 η kWh, λιγότερο ζόρι στην μπαταρία και κυρίως, θα το παρατούσα να φορτίζει μοναχό του, αντί να κάθομαι να το κοιτάω ένα τέταρτο.
Ε λοιπόν, με αυτή την επιλογή, έχασα κοντά στο μισάωρο. Αφού πρώτα χρειάστηκε να αλλάξω τέσσερις τοποθεσίες για να βρω κάποιον 11άρη που δούλευε. Ή αυτός ή η εφαρμογή. Χαίρομαι πολύ που έχω Tesla και στα ταξίδια θα κουμπώνω στο δίκτυό της. Αντί να ψάχνω πώς θα εκκινήσω τον φορτιστή της κάθε σαχλαμαροεταιρίας που μας δουλεύει κατάμουτρα τόσα χρόνια. Αυτοί είναι που κόπτονται για την εξάπλωση της ηλεκτροκίνησης; Απλώς τοποθετούν φορτιστές και πιάνουν από νωρίς τα καλά σημεία, ώστε να τα έχουν καβατζωμένα στο μέλλον, όταν τα ηλεκτρικά θα είναι άπειρα. Έτσι κι αλλιώς, η κίνηση τώρα είναι μικρή, δε γίνεται απόσβεση της επένδυσης. Αυτή θα γίνει σε μια δεκαετία από τώρα, οπότε δεν τους πολυνοιάζει αν δε λειτουργεί και χάνουν έσοδα. Σκασίλα τους, μετά θα γίνει το καλό φαγοπότι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ταλαιπωρούμαι με τα δημόσια δίκτυα. Θυμάμαι την εμπειρία μου το περασμένο καλοκαίρι. Ανέβαινα στη λίμνη Πλαστήρα με το EC40 των 400+ ίππων. Κουμπώνω στον Σκλαβενίτη της Καρδίτσας, όση ώρα η υπόλοιπη οικογένεια ψωνίζει τα αναγκαία για μια εβδομάδα διακοπών. Τρώω πάνω από δεκάλεπτο, δοκιμάζοντας κάθε είδους συνδυασμό. Πρώτα κούμπωμα του καλωδίου, μετά πάτημα το κουμπί της Έναρξης. Μετά το ανάποδο. Σβήσιμο κι επανεκκίνηση της εφαρμογής. Μετά κούμπωμα του καλωδίου στην απέναντι θύρα. Μετά από 10 λεπτά και κάμποσα νεύρα, εδέησε να ξεκινήσει τη φόρτιση. Δεν ξέρω πώς, ώστε να το ξανακάνω. Απλώς κάποιος συνδυασμός απέδωσε. Για να διαπιστώσω ότι αντί για 60άρης (που είναι στα χαρτιά), ο ταχυφορτιστής έδινε μόνο 30 kW. Μόνος μου εν τω μεταξύ στην όλη εγκατάσταση. Αργότερα έμαθα ότι σε ταχυφορτιστές που ΔΕ βρίσκονται σε ΣΕΑ, η ΔΕΗ κόβει την ισχύ φόρτισης στο μισό, εκτός αν είσαι οικιακός πελάτης της. Ναι, η ΔΕΗ που το παίζει υπέρμαχος της ηλεκτροκίνησης. Όποτε βλέπω διαφήμισή της, περνάνε από το μυαλό μου διάφορες σκέψεις περί του τι σημαίνει υποκρισία.
Οποία αντίθεση με την πρώτη μου εμπειρία στο δίκτυο της Tesla. Σάββατο του Λαζάρου και πορευόμαστε προς νήσο του Ιονίου. Μέχρι τη διασταύρωση για Τρίπολη έχει την κινησούλα του και δεν μπορώ να το πατήσω ιδιαίτερα. Μετά όμως καρφώνω τα 130 στο κοντέρ και χτυπάω και μερικές 150άρες. Όταν πλησιάζει κάποιος πιο γρήγορος ή απλώς επειδή μου κάνει κέφι. Και κάπου εδώ αναλογίζομαι ότι κάτι πρέπει να γίνει με τις μπαταρίες των EV (ναι, γίνεται, απλώς να περάσει γρήγορα στον απλό χρήστη). Τα ηλεκτρικά ταξιδεύουν με τρόπο που δεν έχει όμοιό του. Η παντελής έλλειψη κραδασμών και θορύβων, αίσθησης ζορίσματος. Η απλόχερη ισχύς, πατάς και λύνεις τα προβλήματα με το γκάζι. Το χαμηλό κέντρο βάρους που χαρίζει στιβαρό πάτημα. Στην περίπτωση του Tesla ο αεροδυναμικός συντελεστής 0,23 και το τεράστιο μεταξόνιο. Δεν έχω κάνει ποτέ μου τόσο άνετο ταξίδι. Ακόμα και με δημοσιογραφικά που τα έξτρα τους κόστιζαν πάνω από όσο αγόρασα το Model Y. Βλέπω τα δέντρα να λυσσομανούν και προπορευόμενα αυτοκίνητα να ζορίζονται από τον πλαϊνό άνεμο. Ατάραχο το Υ, απορώ αν υπάρχει άλλο crossover που να αδιαφορεί τόσο πολύ. Ε λοιπόν, τα πιο ταξιδιάρικα μοντέλα εκεί έξω (τα ηλεκτρικά ντε) δεν μπορούν να ταξιδέψουν ξένοιαστα, εξαιτίας της μαύρης τρύπας που λέγεται μπαταρία. Αργεί να φορτίσει, βγάζει λίγα χιλιόμετρα αυτονομίας.
Σίγουρα τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα όταν βελτιωθεί το δίκτυο. Μπαίνω στα ΣΕΑ στον Ψαθόπυργο με 20%, με αυτό το ποσοστό περίμενα να φτάσω. Έχει έναν 50άρη ταχυφορτιστή για όλους (με εφαρμογή που πρέπει να είναι στις καλές της για να ξεκινήσει, ξέρεις…) και τέσσερις 250άρηδες της Tesla, μόνο για Tesla. Κουμπώνεις τη φύσα και σε 2″ έχει αρχίσει να φορτώνει. Έχοντας προθερμάνει την μπαταρία, ο ρυθμός είναι καταιγιστικός. Σε όσο χρόνο θα έψαχνα να βρω την εφαρμογή στο κινητό μου (DEI Blue, NRG ή κάποια άλλη), εδώ έχει ανεβάσει 176 kW.
Νούμερο σοκ αν σκεφτείς ότι επισήμως, το πισωκίνητο Υ δε σηκώνει πάνω από 170 kW. Θέλω να πάω προς νερού μου και δεν μπορώ. Πρέπει να γεμίσω μέχρι το 44%, όχι παραπάνω, γιατί πρέπει να φτάσω με κάτω από 40% στο πλοίο, στο λιμάνι της Πάτρας. Η ρύθμιση του ποσοστού της μπαταρίας δεν κατεβαίνει κάτω από το 50%, κατάρα. Με το προηγούμενο ιδιόκτητο όχημα, 20ετίας επταθέσιο υγραέριο, έπρεπε να γεμίσω δύο ντεπόζιτα (φωτιά οι τιμές στο νησί). Μαζί με το να πάω μέσα για να πληρώσω με κάρτα, ήθελα πάνω από δεκάλεπτο. Εδώ στα έξι λεπτά, γίνομαι καπνός. Απλώς ακατούρητος καπνός, θα τα κρατήσω για το πλοίο. Δεν είναι τυχαίο που σχεδόν όλοι οι παραδοσιακοί κατασκευαστές ικετεύουν τον Musk για να αποκτήσουν πρόσβαση στο δίκτυό του στις ΗΠΑ.
- Απολογισμός μετά από 1.000 χιλιόμετρα χρήσης.
Η βραδινή σούκο είναι υπεραρκετή κάθε 4-5 μέρες, δίνει 3 kWh και δε θέλω τίποτα παραπάνω. Φορτώνει 5% την ώρα. Με καλύπτει πολύ άνετα για ό,τι θέλω να κάνω. Εντάξει, αν τύχει να γυρίσω άδειος από ταξίδι και να πρέπει να φύγω το επόμενο πρωί, ίσως να έχω πρόβλημα. Αλλά και πάλι, στα 5′ από το σπίτι έχω ΔΕΗ 11άρηδες. Και να το βάλω μια φορά τον χρόνο σε αυτούς, τι έγινε; Για την ώρα, δεν πρόκειται να προβώ σε τοποθέτηση wallbox, αφού καλύπτομαι μια χαρά. - Λατρεύω ότι το Υ είναι ξεχειλισμένο από εξοπλισμό. Έχοντας συνηθίσει τα δημοσιογραφικά, έχω κακομάθει. Μου αρέσει που έχει πέντε θερμαινόμενα καθίσματα. Μου αρέσει το τιμόνι που ζεσταίνεται. Μου αρέσει που διαβάζει από το κινητό ότι είμαι εγώ και τα ρυθμίζει όλα στα μέτρα μου όταν μπαίνω μέσα, με εξαίρεση τον κεντρικό καθρέπτη. Μου αρέσει που ανάβω τη θέρμανση 5′ το πρωί πριν μπω και είναι έτοιμο. Μου αρέσει που ανοίγει το πορτ-μπαγκάζ ηλεκτρικά. Που έχει δερμάτινα καθίσματα. Που η όλη εμπειρία γίνεται πιο αγχολυτική με τον υπολογιστή του αυτοκινήτου. Την ήξερα, αλλά είναι αλλιώς να τη ζεις στο δικό σου. Που έχει την οθονάρα, με το φοβερό ηχοσύστημα. Σε συνδυασμό με το Spotify, απολαμβάνω επιτέλους ποιότητα ήχου.
- Μου λείπει που δεν έχω το τετρακίνητο Long Range; Αν θυμάσαι τι έγραφα στην πρώτη αναφορά, είχαν διαφορά 4.500 €. Το ότι είναι μόνο πισωκίνητο είναι ωραίο για τα γούστα μου, που έχω συνυπάρξει με τρία Miata και πολλές δεκάδες επισκέψεις στην πίστα. Γυρίζει λίγο την ουρά του όποτε το σανιδώσω. Καλά, μιλάμε περισσότερο για ίσιωμα του τιμονιού, όχι για πλαγιολίσθηση. Ίσως μελλοντικά πάρω τα SEXY buttons για να μπορώ να στείλω τα ηλεκτρονικά για ύπνο και να απολαμβάνω πλήρως ένα πισωκίνητο 300 ίππων. Αλλά υπάρχει ένα θολό τοπίο σχετικά με την εγγύηση και είμαι επιφυλακτικός.
- Το γκάζι δε μου λείπει, γιατί το σημαντικό σε ένα ηλεκτρικό είναι η αστραπιαία απόκριση. Όχι τόσο η ωμή ισχύς. Και η απόκριση είναι κι εδώ ακαριαία. Με το που αρχίσουν να πάλλονται τα πορτοκαλί φανάρια, ότι το κεντρικό φανάρι θα γίνει πορτοκαλί σε λίγο, ένα γενναίο πάτημα του γκαζιού κι έχω περάσει. Τα ηλεκτρικά είναι “πορτοκαλί killers”. Και με την οικογένεια μέσα, λίγες φορές δε σου φτάνει το 6.9″ στο 0-100 και θα προτιμούσες το 5″, που έχει το τετρακίνητο.
- Το app είναι πολύ χρηστικό, το μόνο που μου τη σπάει είναι ότι ενώ εγώ είμαι ο κεντρικός χρήστης, η σύζυγος μπορεί από το κινητό της να δει πού είμαι, με πόσα πάω, πόση μπαταρία έχω, τι έχω επιλέξει ως προορισμό, πότε θα φτάσω εκεί, με πόση μπαταρία, τι μουσική ακούω. Δεν ξέρω αν μπορεί και να μου την αλλάξει. Θεωρώ ότι αυτά έπρεπε να μπορεί να τα κάνει μόνο ο κεντρικός χρήστης. Από την άλλη, επειδή δεν κάνω αταξίες, δεν πολυσκάω κιόλας. Ίσα-ίσα που έχω γλιτώσει κάποια τηλεφωνήματα του στιλ “πού είσαι”, “σε πόση ώρα θα έρθεις”.
- Βλέπω ότι το βασικό Renegade ξεκινά από τα 28.900 € και σκέφτομαι τι αμαξάρα πήρα με παραπλήσια χρήματα. Το μόνο που του λείπει ουσιαστικά σε σχέση το καινούργιο είναι μια πιο άνετη ανάρτηση μέσα στην πόλη. Αλλά δεν είναι και κάτι τραγικό, απλώς χαλάει την όλη αγχολυτική κατάσταση. Αποζημιώνει βέβαια με τις μικρές κλίσεις στο στρίψιμο, αλλά είναι σαφές ότι η ανάρτηση ρυθμίστηκε με άλλα οδοστρώματα κατά νου.
- Ασύγκριτη η αίσθηση να ξυπνάς το πρωί και το αυτοκίνητο να είναι έτοιμο, φουλαρισμένο (στο 80% ή όπου το έχεις ρυθμίσει) και να μην ασχολείσαι με το βενζινάδικο. Ειδικά για το νησί, όπου περνώ μεγάλο μέρος του χρόνου, θα αποδειχθεί βάλσαμο. Γιατί εκεί το μοναδικό πρατήριο υγραερίου είναι στα 45 χλμ και καταλήγω να καίω πανάκριβη (υπολογίστε +10-15 λεπτά σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα) 95άρα, ενώ τώρα το Υ είναι κάθε πρωί γεμάτο.
- Έγραψα παραπάνω ότι ταξίδευα με 130 και χτυπούσα 150άρες. Νομίζω ότι αξίζει μια παραπάνω μνεία στο τι σημαίνει ταχύμετρο στα Tesla. Όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής έχουν σφάλμα. Στο έτερο οικογενειακό, όταν βλέπεις 130, οι Χάρτες της Google λένε ότι πας με 120. Εδώ, λένε ότι πας με 129, ουψ, 130, ουψ, πάλι 129, πάλι 130. Ουσιαστικά, είναι αυτό που βλέπεις είναι απόλυτα ακριβές. Και το καλύτερο; Μπορείς να ρυθμίσεις την απόκλιση. Από +10 έως -10. Πες ότι είσαι αγχώδης και δε θες να ρισκάρεις να περάσεις το όριο. Το βάζεις να δείχνει περισσότερο από το κανονικό. Ή σε πρήζουν οι συνεπιβάτες ότι τρέχεις. Το βάζεις να δείχνει έως και 10 χλμ/ώρα λιγότερο. Έλα κούκλα μου που αγχώνεσαι με 80 στο Πέταλο στα Λιμανάκια…