Αμέσως μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2011 και την ευρωπαϊκή οικονομική ύφεση μεταξύ 2010 και 2013, η αυτοκινητοβιομηχανία είδε σημαντικό αριθμό εμπορικών σημάτων να σβήνουν, αφού η κρίση είχε άμεσο αντίκτυπο στις πωλήσεις. Καθώς η ισχυρή ανάπτυξη που παρατηρήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 εξασθενούσε, πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες αναγκάστηκαν να απαλλαγούν από τις πιο αδύναμες μάρκες αυτοκινήτων τους.
Η General Motors είναι ίσως ο κατασκευαστής που έχει υποφέρει περισσότερο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αυτό το χαρτοφυλάκιο περιελάμβανε εννέα διαφορετικές μάρκες. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο τέσσερις. Η Chrysler κι η Ford έχουν επίσης εγκαταλείψει ορισμένες από τις μάρκες τους τα τελευταία 20 χρόνια: Plymouth, Eagle και Mercury για να αναφέρουμε μερικές. Στην Ευρώπη, μάρκες όπως η Rover κι η Saab έχουν εξαφανιστεί, ενώ άλλες όπως η Lancia έχουν υποβιβαστεί σε ένα μόνο μοντέλο κι ευελπιστούν να δουν καλύτερες μέρες στο μέλλον.
Εν τω μεταξύ, στην Κίνα, συμβαίνει πρακτικά το αντίθετο. Στα πρώτα χρόνια του τρέχοντος αιώνα, η κινεζική αγορά αριθμούσε περίπου 25 μάρκες. Εκείνη την εποχή, η ασιατική χώρα παρήγαγε κυρίως απομιμήσεις παλαιότερων ευρωπαϊκών κι ιαπωνικών αυτοκινήτων που πωλούνταν τοπικά σε μια ακόμη μικρή αγορά. Μεταξύ 2001 και 2010, κατέφτασαν άλλες 14 μάρκες αυτοκινήτων.
Η Κίνα γινόταν ένα ασφαλές καταφύγιο όχι μόνο για τους εγχώριους κατασκευαστές, αλλά και για τις δυτικές μάρκες που αντιμετώπιζαν την οικονομική κρίση. Από το 2008, η αυτοκινητοβιομηχανία της Κίνας είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο όσον αφορά την παραγωγή αυτοκινήτων. Έκτοτε, η ανάπτυξη υπήρξε εκθετική. Καθώς η ζήτηση συνεχίζει να αυξάνεται και το εισόδημα των Κινέζων καταναλωτών ανεβαίνει, ολοένα περισσότερες μάρκες προστίθενται στην εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία. Μεταξύ 2011 και 2015, συνολικά 12 νέες μάρκες εμφανίστηκαν στην τοπική αγορά: Maxus, Beijing Auto, VGV, Haval, Xpeng, Nio, Cowin (σήμερα Kaiyi), Hozon, Leap Motor, Weltmeister (σαν όνομα μπίρας είναι τούτο δω), Enovate και Li Auto.
Η άφιξη της ηλεκτρικοκίνησης κι η επακόλουθη δημοτικότητά της, μαζί με την ισχυρή στήριξη που απόλαυσε από την κεντρική κυβέρνηση, ευνόησε την εμφάνιση ακόμη περισσότερων εμπορικών σημάτων από ό,τι την προηγούμενη περίοδο. Από το 2016 έως σήμερα, πάνω από 50 νέες εταιρίες αυτοκινήτων φύτρωσαν στην αχανή χώρα, επιτρέποντας στους Κινέζους καταναλωτές να επιλέξουν από συνολικά 99 διαφορετικές μάρκες. Κι ως εκ τούτου, συμβαίνει κάτι παράδοξο: ο κινεζικός κλάδος κατασκευής αυτοκινήτων είναι ταυτόχρονα κι ογκώδης και πολύ νέος σε ηλικία: το 58 % είναι κάτω των 10 ετών.
Με περίπου 25 εκατομμύρια πωλήσεις ετησίως, η Κίνα είναι η μεγαλύτερη αγορά παγκοσμίως. Πέρσι αντιπροσώπευε σχεδόν το 32% των παγκόσμιων πωλήσεων αυτοκινήτων ή όσο οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Ιαπωνία κι η Γερμανία μαζί! Επομένως, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για όλους. Βέβαια, μη νομίζετε ότι όλες οι μάρκες θριαμβεύουν. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες μάρκες έχουν καταβαραθρωθεί εξαιτίας των χαμηλών πωλήσεων. Οι 99 μάρκες που είναι διαθέσιμες σήμερα (άντε ρε παιδιά, μία ακόμα μάς λείπει να πιάσουμε την κατοστάρα…) συγκεντρώνονται σε περίπου 40 ομίλους.
Η δυναμική της κινεζικής αγοράς αυτοκινήτων είναι μοναδική. Η τεράστια τοπική ζήτηση, η ισχυρή κρατική υποστήριξη κι η δέσμευση για την εξέλιξη ηλεκτρικών οχημάτων είναι το τέλειο σενάριο για την εισαγωγή νέων εμπορικών σημάτων. Έξι μάρκες έχουν παρουσιαστεί μόνο φέτος κι άλλες τρεις αναμένεται να βγουν στους δρόμους μέχρι τον Δεκέμβριο (η κατοστάρα που λέγαμε). Η Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία κι η Κορέα δεν μπορούν να πουν το ίδιο. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία οκτώ χρόνια, ελάχιστες μάρκες έχουν προκύψει εκ του μηδενός ή αναβιώσει. Στην Ευρώπη μόλις η Alpine, η Polestar, η Cupra, η Genesis κι η DS.