Σε αντίθεση με το Mercedes Sprinter που γνωρίζουμε σήμερα, το οποίο μεταφέρει ανθρώπους και φορτίο υπό την προστασία της καμπίνας του, ο μακρινός του πρόγονος του 1899 ήταν τελείως διαφορετικός. Δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να προστατεύσει τον επιβάτη και το φορτίο από τα στοιχεία της φύσης, άλλωστε οι άμαξες της εποχής δεν ήταν καλύτερες σε αυτό. Η μεγάλη του καινοτομία ήταν το ψυγείο του κινητήρα, το οποίο εφευρέθηκε από τον Wilhelm Maybach. Το εξάρτημα επέτρεψε καλύτερη ψύξη του κινητήρα κι επέφερε αυξημένη απόδοση, γεγονός που επέτρεπε στο πρώτο φορτηγό της Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) να φορτώνεται έως και 500 κιλά ωφέλιμου φορτίου.
Χρησιμοποιούσε έναν δικύλινδρο κινητήρα 1.5 λίτρων που απέδιδε 5.6 ίππους κι ανέπτυσσε την εκπληκτική τελική ταχύτητα των 16 χιλιομέτρων την ώρα. Την επόμενη χρονιά μάλιστα παρουσιάστηκε μια βελτιωμένη έκδοση με τετρακύλινδρο κινητήρα κι απόδοση στους 12 ίππους, κάτι που επέτρεψε την αύξηση του ωφέλιμου φορτίου στα 800 κιλά. Μπορεί όλα αυτά να μη μας εντυπωσιάζουν σήμερα, αλλά ήταν σοβαρά νούμερα για την εποχή. Σε αντίθεση με το πρώτο φορτηγό της Mercedes-Benz το 1896, που χρησιμοποιούσε σύστημα κίνησης με ιμάντα, το μηχανοκίνητο όχημα της Daimler κινούσε τους πίσω τροχούς μέσω γραναζιών κι αλυσίδας.
Μπορεί όλα να μας φαίνονται πρωτόγονα πλέον, αφού τα αγναντεούμε με απόσταση 120+ ετών εξέλιξης της αυτοκίνησης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα μοντέλα της εποχής ήταν ίδια. Ας πούμε το Daimler είχε βελτιώσεις σε σχέση με το αντίστοιχο Mercedes. Ενώ το τελευταίο είχε τον κινητήρα κάτω από το κάθισμα των επιβατών, η νεότερη έκδοση (την οποία μπορείτε να δείτε στο Μουσείο της Mercedes) είχε τον κινητήρα πάνω από τον μπροστινό άξονα, όμορφα προστατευμένο από βλέμματα και τη βροχή μες στο καπό. Αντί για ξύλινους τροχούς, χρησιμοποιούσε ελαστικά από καουτσούκ.