Έχουμε ταυτίσει τον Παρνασσό με το χιονοδρομικό κέντρο, έξαλλα κατεβάσματα με σκι και snowboard και γενικώς χειμερινές διαδρομές. Και καθώς η πιο κοσμοπολίτικη πόλη που τον περιβάλλει είναι η πανέμορφη Αράχωβα, τείνουμε να αγνοούμε την υπόλοιπη περιοχή κι είναι κρίμα γιατί αφενός είναι πανέμορφη, αφετέρου έχει καλά κρυμμένους θησαυρούς. Και βέβαια, ο Παρνασσός είναι υπέροχος όλο τον χρόνο, ειδικά τέτοια εποχή που έχει αρχίσει να δροσίζει αλλά δεν έχουμε ακόμα ξεθάψει τον εξοπλισμό του σκι από το υπόγειο. Με κέντρο μας το αγρόκτημα Αμφίκαια, έναν μικρό παράδεισο που υπακούει στα ανθρώπινα μέτρα (όπως τον αυτοπροσδιορίζουν οι δημιουργοί του), βρεθήκαμε εκεί για μια πρώτης τάξεως απόδραση από την Αθήνα. Σε απόσταση μόλις δύο ωρών και 170 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα, καταφτάνεις στο αγρόκτημα το απόγευμα της Παρασκευής, με σκοπό να κοιμηθείς νωρίς και να ξυπνήσεις φρέσκος κι ορεξάτος το πρωί του Σαββάτου, αποφασισμένος να αδράξεις τη μέρα.
To αγώγι θα αναλάβει το ηλεκτρικό Volvo C40 Recharge. Διαβάσατε τη δοκιμή του την περασμένη εβδομάδα, οπότε είστε προϊδεασμένοι για το ποιόν του. Ξεκινάμε από τη Βουλιαγμένη με την μπαταρία στο 88%. Από τη στιγμή που θα μπούμε στην Αττική Οδό στο Κορωπί, το Adaptive Cruise Control κλειδώνει στα 120. Μηδενίζω την κατανάλωση για να πάρω μια μέτρηση αντιπροσωπευτικού ταξιδιού. Με τέσσερα άτομα (τα δύο πιτσιρίκια) κι ήπιες αποσκευές, αλλά και κλιματισμό σε θερμοκρασία κοντινή στου περιβάλλοντος, οι 24.1 kWh ανά 100 χλμ. μπορούν να αυξηθούν σημαντικά αν ταξιδέψετε χειμώνα, με 10-15 βαθμούς χαμηλότερη θερμοκρασία κι ανάγκη για θέρμανση. Το ACC και το σύστημα διατήρησης στο κέντρο της λωρίδας αναλαμβάνουν να ξεκουράσουν τον οδηγό. Όπως διαβάσατε και στη δοκιμή, τα συστήματα υποβοήθησης δεν αποδίδουν τέλεια, οπότε πρέπει να είσαι σε πιο έντονη εγρήγορση σε σχέση με ανταγωνιστικά μοντέλα. Αυτό που είναι αψεγάδιαστο είναι τα LED Matrix φώτα. Θα τα ενεργοποιήσω βγαίνοντας από την έξοδο στο Κάστρο και θα κάνουν τη διαφορά. Θυμάστε το σκετσάκι των ΑΜΑΝ; Γύρω-γύρω Σάββατο και στη μέση Κυριακή; Κάπως έτσι γίνεται κι εδώ. Απίστευτη ορατότητα με μεγάλη σκάλα που καλύπτει ευρυγώνια όλο το οπτικό σου πεδίο, αλλά σκίαση για τους μπροστινούς και τους απέναντι διερχόμενους. Το σύστημα δε λάθεψε ποτέ, κανείς δεν ενοχλήθηκε κι είναι από τα αξεσουάρ που θα βελτιώσουν την ασφάλεια κάποιου που διανύει μεγάλες αποστάσεις σε σκοτεινές συνθήκες.
Άφιξη στην Αμφίκαια, υποδοχή από τον κύριο Φαίδωνα Μώρο, ιδιοκτήτη του αγροκτήματος. Μεγάλωσε στη Βουλιαγμένη αλλά από το 2000 έκανε επιλογή ζωής να ζει και να προσφέρει στους υπόλοιπους τις χαρές της αγροτικής ζωής. Σήμερα, η Αμφίκαια περιλαμβάνει πλέον 16 πανέμορφα πετρόκτιστα σπιτάκια, καθώς και τεράστια έκταση όπου φιλοξενούνται πληθώρα ζώων. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται μάλλον από την αγάπη του για τον Άρη, τον πραγματικό αυτοκράτορα, όπως λέει, έχοντας ιδρύσει ομώνυμη ομάδα μπάσκετ κι ακαδημίες στην Αμφίκλεια. Με χαρά δέχεται να εξυπηρετήσει τους ηλεκτροκίνητους, παρέχοντάς τους πρόσβαση σε πρίζα σούκο. Μελλοντικά θα τοποθετηθεί και wallbox, το οποίο θα ήταν σωτήριο για την περίπτωσή μου. Χρησιμοποιώντας μπαλαντέζα κάμποσων δεκάδων μέτρων που συνεπάγεται επιπλέον απώλειες, το C40 φόρτιζε με ρυθμό 8 χλμ. αυτονομίας ανά ώρα. Δηλαδή το άφηνα όλο το βράδυ και τρόμαζε να βάλει 80-90 χιλιόμετρα.
Το πρωινό ξύπνημα είναι αποκάλυψη. Και μόνο που θα σηκώσεις το κεφάλι σου και θα δεις τον Παρνασσό (μυθικό ήρωα, γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Κλεοδώρας), σου φτιάχνει η διάθεση. Τα μικρά έχουν ξυπνήσει νωρίτερα από το σχολείο (ενώ τις καθημερινές μάς βγάζουν το λάδι) για να προλάβουν το τάισμα των ζωντανών. Στη συνέχεια έρχεται η ώρα για το δικό μας ανεφοδιασμό κι ομολογούμε ότι ο μπουφές είναι ο πλουσιότερος που έχουμε συναντήσει στα ταξιδιωτικά μας άρθρα κι αντίστοιχος ξενοδοχείου πολλών αστέρων. Αν καταφέρετε να σηκωθείτε από το τραπέζι, η Αμφίκαια σας προσφέρει μια σειρά από δραστηριότητες. Από το να ενταχθείτε στην αγροτική ζωή, να περιδιαβείτε στον τεράστιο κήπο με βότανα κι αρωματικά φυτά, μέχρι να παίξετε ποδόσφαιρο στο γήπεδο με φυσικό χορτάρι, να βουτήξετε στη γούρνα με το κρυστάλλινο παρνασσιώτικο νερό (τους καλοκαιρινούς μήνες), αλλά και να ζητήσετε μια βόλτα από τον Φαίδωνα με το μάχιμο Lada Niva. Αγοράστηκε ένα μήνα μετά το ανδραγάθημα του Γκάλη και του Γιαννάκη το 1987 (ουπς, πάλι μιλάμε για Άρη και μπάσκετ…) οπότε έχει τα χρονάκια του, αλλά ανεβαίνει και σε δέντρα, που λέει ο λόγος.
Εμείς αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Μουσείο Άρτου κι Επαγγελμάτων στην Αμφίκλεια. Ιδιωτική πρωτοβουλία, σαστίζεις από τη λατρεία και τον σεβασμό των προγόνων μας προς το (ενοχοποιημένο πλέον για λόγους δίαιτας) ψωμάκι. Χρωμάτιζε κάθε ώρα της καθημερινότητάς τους κι έπαιρνε τη μορφή κανονικού κομψοτεχνήματος στις πιο ιδιαίτερες στιγμές τους. Για παράδειγμα, θα δείτε το ξεχωριστό ψωμί που υπήρχε για το κάλεσμα του νονού στα βαφτίσια. Παραδίπλα υπάρχει έκθεση με τον οπλισμό των αγωνιστών του 1821 κι εφημερίδες ενός αιώνα για Αμφικλειώτη που έφτασε μέχρι το αξίωμα του Πρωθυπουργού. Στον κάτω όροφο λειτουργεί αρτιότατη συλλογή που αφορά παλιά επαγγέλματα.
Ήρθε η ώρα για τη φυσιολατρική εξόρμηση του άρθρου. Θα πεζοπορήσουμε προς το παλαιό μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ. Χτισμένο σε μια αετοφωλιά, υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να παρκάρετε στις παρυφές της Αμφίκλειας, ακριβώς εδώ για την ακρίβεια, και να ξεκινήσετε μια διαδρομή που έχει συνεχή αλλά όχι ακραία απότομη ανηφόρα. Η άλλη επιλογή είναι να ανηφορίσετε προς το χιονοδρομικό και να επιλέξετε στους Χάρτες να σας κατευθύνουν στο Παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Περδικόβρυση, χτισμένο τον 12ο αιώνα. Αν η εποχή είναι στεγνή, τότε μπορείτε να παρκάρετε ακριβώς έξω από το ξωκλήσι. Αφού προσκυνήσετε, γεμίζετε τα παγούρια σας με ολόδροσο νερό και ξεκινάτε την πεζοπορία. Αν πάλι ο καιρός είναι βροχερός, παρκάρετε στην άσφαλτο και θα περπατήσετε 5′ επιπλέον. Πρόκειται για βατό χωματόδρομο, αλλά δεν αξίζει για τόσο μικρή απόσταση να λερώσεις το αμάξι μες στις λάσπες…
Στην πρώτη περίπτωση, με εκκίνηση χαμηλά την Αμφίκλεια, υπολογίστε λίγο πάνω από δίωρο και 5.7 χιλιόμετρα συνολικά για μια διαδρομή η οποία έχει 500 θετικά υψομετρικά. Η επιλογή της Περδικόβρυσης είναι πιο απαιτητική, αφού ξεκινά με αρκετή κατηφόρα που επιβαρύνει τα κρύα ακόμα γόνατα, φτάνει στο κατώτατο σημείο μες στη χαράδρα Βάρσαμο και μετά ανηφορίζει πάλι στα 850 μέτρα ύψος. Σε κάποιο σημείο της ανάβασης μάλιστα έχουν προσθέσει και σκοινιά για επιπλέον βοήθεια και να είστε σίγουροι ότι ακόμα και σχετικά καλά γυμνασμένοι πεζοπόροι, ακόμα και σε στεγνές συνθήκες, θα τα χρειαστούν. Αν έχετε μαζί σας γυναικόπαιδα, πηγαίντε οπωσδήποτε από την πιο βατή επιλογή.
Καθώς τον Αύγουστο είχαμε διανυκτερεύσει στη Λιάκουρα (ψηλότερο σημείο του βουνού στα 2.457 μέτρα), θα θυμάστε βέβαια την περιπέτειά μας με το δύσμοιρο Suzuki Swift, έχω να περάσω τη συγκεκριμένη χάραξη από τότε. Το ατμοσφαιρικό Swift με τα 82 άλογα αγκομαχούσε στις παρατεταμένες ανηφοριές και κατέβαζε αενάως (αυτόματο γαρ) στις φουρκέτες. Η αντίθεση δε θα μπορούσε να είναι πιο έντονη: παρ’ ότι ζυγίζει όσο 2.5 Swift, τα 660 ακαριαία Nm του C40 (ώρες-ώρες θαρρείς ότι αποδίδονται πριν καν πατήσεις τέρμα το γκάζι, μόνο με τη σκέψη) εξαϋλώνουν τις ευθείες και ζαρώνουν το οδόστρωμα. Όταν το πλήρωμα ωρύεται για οίκτο και ρίχνεις τον ρυθμό, έχει πλάκα να κοιτάς τι ποσοστό ισχύος χρησιμοποιείς. Συνήθως είναι μικρό και παρ’ όλα αυτά, ελάχιστα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό σου. Και βέβαια, όσο ψηλά και να φτάσεις, τα ηλεκτρικά δεν επηρεάζονται από τον λεπτότερο αέρα, άλλος ένας λόγος που κάνουν θραύση στο Pikes Peak.
Αν μετά από τόσο περπάτημα σου ανοίξει η όρεξη, Μη Σε Μέλλει. Έτσι λέγεται το ομώνυμο εστιατόριο στην Αμφίκλεια (Ευταξίας 2, 6985642587) κι εκεί θα χορτάσεις σίγουρα την πείνα σου. Όσο περιμένεις την παραγγελία, θα απολαύσεις τον βουκολικό διάκοσμο του μαγαζιού, ενώ μπορείς να επισκεφτείς τον χώρο και το βράδυ για το ποτό σου. Ο κύριος Γιάννης, επίσης Αθηναίος όπως ο κύριος Μώρος, λειτουργεί το Μη σε Μέλλει από το 2014 κατά τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι θα τον βρείτε στην Άνδρο, στο θερινό Μη Σε Μέλλει και στο Tavernaki. Προτείνουμε τη σταβλίσια μπριζόλα και το μαλακότατο μοσχαράκι με ρύζι.
Το επόμενο πρωί ανηφορίζω προς τη Μονή Δαδίου. Βρίσκεται 5΄πάνω από την Αμφίκλεια, στον δρόμο προς το χιονοδρομικό. Η μονή είναι αφιερωμένη στην Παναγία Γαυριώτισσα και εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε το 1755 και καταστράφηκε κατά την Επανάσταση του 1821, αφού αποτελούσε ορμητήριο του Αθανάσιου Διάκου και του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ενώ έπαθε ζημιές κι από τους Γερμανούς στα χρόνια της κατοχής. Μπορείτε να προσκυνήσετε τον τάφο του γέροντα Αμβροσίου Λάζαρη, ενός σύγχρονου Αγίου.
Είτε με ηλεκτρικό Volvo των 73 χιλιάδων ευρώ, είτε με 15ετίας με υγραέριο, η γοητεία του ανατολικού Παρνασσού είναι απαράμιλλη. Περπατήστε τον, αφουγκραστείτε τον, απολαύστε τις μυρωδιές του. Νιώστε ένα με τη φύση στη φιλόξενη Αμφίκαια, ζητήστε και βόλτα με το Niva από τον κύριο Φαίδωνα (ή με το Grand Cherokee, αν δεν είστε τόσο θαρραλέοι), χαλαρώστε για φαγητό ή ποτό στο Μη Σε Μέλλει, ανάψτε κι έναν κεράκι στο μοναστήρι κι επιστρέψτε στην Αθήνα μετά το Σαββατοκύριακο. Θα έχετε την αίσθηση ότι λείπατε εβδομάδα.