Tesla Model 3 Performance: 1η αναφορά
Έρωτας με την πρώτη ματιά
Πήρα τη μεγάλη απόφαση. Έκανα την καρδιά μου πέτρα, γύρισα μέχρι και τις κάλτσες μου ανάποδα και ναι, μπήκα στη διαδικασία της παραγγελίας ενός Tesla. Με βάση τα ανεκπλήρωτα όνειρα, κατάλοιπα της νιότης μου, που προσπαθούσα επί χρόνια να πείσω τον εαυτό μου ότι ικανοποιήθηκαν πίσω από το τιμόνι ενός Punto GT, τι να πάρω τι να πάρω … Model 3 Performance. Εντάξει, οι κόκκινες δαγκάνες, οι ζάντες και το δείγμα αεροτομής από πίσω…. κούκλα το κάνουν, αλλά και τα εξτρά 6K αλμυρούτσικα μου φάνηκαν. Παρά ταύτα Performance κύριοι, με μυθική ιπποδύναμη … τέλος! Ή σχεδόν τέλος γιατί ξέχασα τη διαδικασία της παραγγελίας. Εάν δεν κατέχεις από internet, αυτοκίνητο δεν έχει! Ευτυχώς που σήμερα λίγο με το ψηφιακό κράτος, λίγο με την κοινωνική αποστασιοποίηση, είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί άνθρωπος «ακάλυπτος» ιντερνετικά από φίλους και γνωστούς.
Τέλος πάντων, μπαίνεις στον ιστότοπο της Tesla και διαλέγεις. Ονειρεύεσαι Plaid, χαλβαδιάζεις Model X και προσγειώνεσαι στην παραμετροποίηση του Model 3. Οι επιλογές μάλλον λίγες σε Performance, εξωτερικό χρώμα και χρώμα σαλονιού. Από τα τότε διαθέσιμα χρώματα, τριπλής επίστρωσης με πέρλα το λευκό (δωρεάν) και το κόκκινο (+2.3K). Μπλε και γκρι μεταλλικό, μαύρο, το αγαπημένο μου, δυστυχώς ΟΧΙ μεταλλικό, όλα ένα χιλιάρικο πάνω απ’ το άσπρο. Με βαριά καρδιά η λογική διάλεξε λευκό, αλλά στο εσωτερικό το γούστο νίκησε την τσιγκουνιά. Λευκό εσωτερικό +1Κ. Ευτυχώς η παλέτα αλλάζει ήδη. Να πω την αμαρτία μου, τα είδα και τα 5 από κοντά … πάλι στο μαύρο κατέληξα, αλλά όχι και να πληρώσω παραπάνω για χρώμα μονής στρώσης μη μεταλλικό εν έτει 2021!!!! Μπήκε λοιπόν η παραγγελία, δώσαμε το 100ρικο, ήρθε και το μήνυμα επιβεβαίωσης και μετά ….. μετά αρχίζει το κυνήγι της καθημερινής αναζήτησης: άλλαξε η ημερομηνία; Ήρθε το καράβι; Όντως μπορώ να παρακολουθώ τη διαδρομή; Ο χρόνος περνάει και όσο πλησιάζει η μαγική ημερομηνία, οι σφύξεις ανεβαίνουν. Η διαδικασία πληρωμής αστεία για όποιον έχει αγοράσει έστω και τσίχλα ηλεκτρονικά. Τις τελευταίες ημέρες …. χαμός. Να σου μια φωτογραφία από Tesla σε νταλίκα στην Εθνική, να σου αναφορές σε fora από φίλους που παρέλαβαν ….. σε πιάνει πονοκέφαλος. Άντε και θα ‘ρθει, άντε ήρθε. Στα πρακτικά ζητήματα μεγάλη σπαζοκεφαλιά η ασφάλεια. Λίγες οι επιλογές, δύσκολη η τελική απόφαση, ελάχιστες οι προσφορές εντός λογικής. Φυσικά μικτή ασφάλεια, ας πάει και το παλιάμπελο.
Με τούτα και με κείνα έρχεται η μαγική ημέρα της παραλαβής!!!!! Αααα όλα κι όλα, θα το απολαύσω. Φυσικά θεοί και δαίμονες συνωμότησαν με τον Murphy και ούτε αυτό δεν μπόρεσα να χαρώ. Δουλειά, στραβή στη δουλειά, μέχρι και που χάθηκα σε διαδρομή που κάνω 14 χρόνια με το GPS ανοιχτό. Φτάνω λάχα λάχα με μισή ώρα καθυστέρηση, μπαίνω στον περίβολο της αντιπροσωπείας και βλέπω τον υπεύθυνο πωλήσεων να με περιμένει… χαμογελώντας. Ε εντάξει, από εκείνη τη στιγμή και μετά… ηρέμησα. Λες και ήξερα ότι τα βάσανά μου τελείωσαν. Το παλικάρι είχε όλη την καλή διάθεση να μου πει, να μου δείξει, να με κάνει να καταλάβω τα σημαντικά… εγώ πού μυαλό. Είχε βραδιάσει και λίγο, η γκρίνια της γυναίκας μου μόλις ακουγόταν και εγώ ήμουν κάπου χαμένος… στις υπέροχες καμπύλες, στα πανέμορφα λευκά καθίσματα, σε όλα τα ηλεκτρικά καλούδια. Ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Φυσικά, αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα. Λίγο που τα πάντα είναι στην οθόνη, λίγο η ανυπαρξία οργάνων πίσω απ’ το τιμόνι, λίγο η κάρτα που μπαίνει σε ειδική θέση και για να ανοίξει το αυτοκίνητο 10 εκ κάτω από την πλαϊνή κάμερα, λίγο που οι ταχύτητες είναι αμερικανικού τύπου… τρελαίνεσαι. Ειδικά αυτό με τις ταχύτητες δεν χωνεύεται εύκολα. Όλα αυτά τα χρόνια ο μοχλός δεξιά απ’ το τιμόνι σήμαινε υαλοκαθαριστήρες, άντε και κάτι άλλο, επ’ ουδενί όμως ταχύτητες. Το δεξί χέρι εδώ απλά είναι ελεύθερο και μονίμως διαθέσιμο για να κάνεις κάτι στην οθόνη. Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι μπαίνει κι ένα θέμα ασφαλείας αφού η κλεφτή ματιά δεξιά δεν αρκεί και πρέπει εν κινήσει να πατήσεις με το δάκτυλο οτιδήποτε… εν κινήσει. Η πρώτη μου σκέψη δε ήταν, ότι θα το πάθω το ραιβόκρανο δεξιά, αλλά τέλος πάντων. Τελικά όλα συνηθίζονται εκτός από ένα. Την έλλειψη μυρωδιάς. Σε κάθε καινούριο αυτοκίνητο που έχω μπει χαιρόμουν και απολάμβανα τη μυρωδιά, δέρμα, πλαστικό, οτιδήποτε. Εδώ ΤΙΠΟΤΑ!!! Ωραίο το οικολογικό δέρμα και τα υλικά εξ ανακύκλωσης και μπράβο, αλλά για τους λάτρεις των ωραίων οσμών… δεν ενδείκνυνται.
Κάποια στιγμή, ο πωλητής σού έχει πει και δείξει τα πάντα, δε θυμάσαι τίποτα φυσικά, έρχεται επιτέλους η μαγική στιγμή. Κάθεσαι πίσω απ’ το τιμόνι, ρυθμίζεις τα πάντα (θέση τιμονιού, καθρέπτες, φώτα στον αυτόματο, θέση οδήγησης) κι ήρεμα-ήρεμα πατάς το φρένο, βάζεις την όπισθεν, κοιτάς την κάμερα οπισθοπορείας μην πετύχεις και τον άνθρωπο και ξεκινάς. Φυσικά θόρυβος μηδέν. Σιγά-σιγά στην αρχή βγαίνεις από την αντιπροσωπεία κι επειδή ο δρόμος εκεί δεν έχει κίνηση, λες ας πατήσω το πεντάλ της επιτάχυνσης (προφανώς σε ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν πατάς το «γκάζι») να δω τι κάνει. Θυμάμαι ακόμα την κραυγή του φίλου μου και της γυναίκας μου. Η επιτάχυνση απλά εξωφρενική, το τράβηγμα στον αυχένα οδυνηρό εάν είσαι απροετοίμαστος, η αίσθηση ασφάλειας όμως μυθική. Ταυτόχρονα, από τα πρώτα μέτρα καταλαβαίνεις ότι αυτό το αυτοκίνητο μπορεί να το οδηγήσει άνετα ο 80χρονος πατέρας σου κι αν δεν το σανιδώσει, να μην καταλάβει τίποτα. Η επιβράδυνση χωρίς ποδόφρενο με πλήρη ανάκτηση ενέργειας… ευκολάκι, συνηθίζεται στις 10 φορές. Τελικά το μόνο περίεργο με το Model 3 Performance ήταν το ότι δεν υπήρχε τίποτε περίεργο πάνω του και μέσα του, παρά το ότι όλα απείχαν από τα αναμενόμενα και συνηθισμένα στην πρώτη ματιά. Άλλωστε αυτό δεν είναι και το μυστικό του έρωτα με την πρώτη ματιά;
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το καμάρι σας, στείλτε μας στην παρακάτω διεύθυνση: dimitrios.sampaziotis@cartalk.gr)