Πρώτες εντυπώσεις από το T-Roc, μετά από 1.500 χιλιόμετρα στις καλοκαιρινές διακοπές. Το 1.0 TSi, που κάποτε δεν ήθελα ούτε να το ακούω λόγω τρικύλινδρου, με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Πολύ ελαστικό στις χαμηλές στροφές μέσα στην πόλη. Από 1.200-1.300 σαλ. και πάνω, κινείσαι άνετα ακόμα και με 3η. Αν πέσουν πιο κάτω οι στροφές, θέλει 1η αλλιώς θα σβήσει. Ευτυχώς παίρνει αμέσως μπροστά μόνο του, δε σε αφήνει ν’ αγχωθείς.
Πώς αντιμετωπίζεται αυτό? Απενεργοποιείς το start-stop και δε σβήνει ποτέ, ανεξαρτήτως ταχύτητας στο κιβώτιο, μέχρι να μηδενίσουν οι στροφές. Απλώς μπορεί να μην τραβάει, οπότε σου ζητάει να κατεβάσεις σχέση στο κιβώτιο. Μάλλον αυτό το άτιμο το start-stop την κάνει τη ζημιά. Τουλάχιστον αυτή τη διαπίστωση έχω κάνει ως τώρα. Το κλασσικό τρέμουλο των τρικύλινδρων στο ρελαντί το έχει. Κάποιες φορές δεν το νιώθεις καθόλου. Άλλες σα να συντονίζει και γίνεται πιο έντονο. Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι παίζει μ’ αυτό το θέμα. Όταν φτάσει στις 2.000 σαλ. που μπαίνει το turbo, είναι στο στοιχείο του το αυτοκίνητο. Φεύγει μπροστά και νιώθεις και το τίναγμα.
Στην Εθνική το πήγα μέχρι 3.000 σαλ. και 130. Ανεβάζει γρήγορα κι άνετα. Προσπαθούσα να κρατήσω σταθερή την πίεση του ποδιού στο γκάζι για να μην περάσει τα 130. Μου άνοιξε την όρεξη να δω πόσο μπορεί ν’ ανεβάσει. Ας όψεται το στρώσιμο κι ότι είχα μέσα την οικογένεια. Το μοτέρ είναι τελείως αθόρυβο. Το ίδιο και το αυτοκίνητο. Για μέχρι 3.000 σαλ. μιλάμε πάντα. Υπάρχει ένας ελαφρύς θόρυβος τροχασμού στην Εθνική, ίσα για να σπάει την ησυχία, τίποτα ενοχλητικό. Το κιβώτιο είναι το κλασσικό των vag, μαλακός ο λεβιές και με ακριβές κούμπωμα. Όταν βάζεις ταχύτητα, καταλαβαίνεις ότι μπήκε, δε σου αφήνει καμιά αμφιβολία.
Από κρατήματα και σταθερότητα, το αυτοκίνητο είναι βράχος. Στις στροφές της Υλίκης ανέβασα και λίγο ταχύτητα στα 140. Δεν κατάλαβα να έχει κάποια ενοχλητική κλίση το αυτοκίνητο. Δε σου δίνει την εντύπωση ότι οδηγείς κάποιο ψηλό αυτοκίνητο, που μπορεί να “γέρνει” ή να το “κουνάει” ο δυνατός άνεμος. Γερό σκαρί το Rocci.
Λαστιχάκια φοράει τα Falken Ziex ecorun 215/60/16. Συμπαθέστατα. Γενικά μ’ αυτό το προφίλ και τη 16άρα ζάντα το αυτοκίνητο ούτε κοπανάει σε λακούβες, ούτε νιώθεις ιδιαίτερους κραδασμούς σε τραχύ οδόστρωμα και σε σαμαράκια. Με το Α3 που είχα, 17άρα ζάντα και 45άρι προφίλ, κάθε φορά που έπεφτα σε λακούβα, τρόμαζα από το ηχηρό ¨γκουπ”. Πολιτισμένο αυτοκίνητο, αποφεύγει να σ’ ενοχλήσει και να σε ταράξει στους κάκιστους ελληνικούς δρόμους.
Το Adaptive Cruise Control το δοκίμασα 2-3 φορές να δω πώς ανταποκρίνεται. Την πρώτη φορά που πλησίασα κάποιον από πίσω, ήμουνα σε ετοιμότητα με το πόδι στο φρένο! Τελικά το Rocci επιβράδυνε ομαλά κι εγκαίρως. Δε με τρόμαξε καθόλου. Όταν ξανα-επιταχύνει όμως για να πιάσει την ρυθμισμένη ταχύτητα, το κάνει απότομα, είναι σαν να πατάει τέρμα γκάζι.
Πολύ ομαλό είναι και το lane assist. Όταν ξεφεύγεις από το κέντρο της λωρίδας, σου στρίβει πολύ gently το τιμόνι για να σε επαναφέρει στον… ίσιο δρόμο. Λειτουργεί με απόλυτη ακρίβεια κι ήρεμα ακόμα και πάνω σε στροφή. Βέβαια σε επαρχιακό στενό δρόμο, που πρέπει να αποφεύγεις λακούβες και νεροφαγώματα, το έβγαλα το lane assist για να μην παλεύω με το τιμόνι. Πού να ξέρει το έρμο το σύστημα, ότι πρέπει να κάνεις τεχνικές αποφυγής εμποδίων, παρεκκλίνοντας από το κέντρο της λωρίδας για να μη σου σκάσει κάνα λάστιχο? Ελλαδάρα forever…
Το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι καλοφτιαγμένο και στιβαρό. Με καλές συναρμογές, δεν τρίζει τίποτα, δεν κουνιέται τίποτα. Βέβαια μετά από τόσα χρόνια με το Α3, απλώς επιβεβαιώνω ότι σε ποιότητα εσωτερικού το VW είναι μια κλάση κάτω από το Audi. Οκ, ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Το Q2 είναι σε άλλο επίπεδο μέσα, αν κάποιος δίνει μεγάλη σημασία στο εσωτερικό, θα πληρώσει το αντίτιμο για να πάει στους τέσσερις κύκλους.
Ο χώρος αποσκευών είναι πραγματικά τεράστιος. Πρώτη φορά πάω οικογενειακές διακοπές και δε βγάζω την εταζιέρα. Αν θυμάμαι καλά κοντά 450 λίτρα. Φοβερά πρακτικό αυτό το ski hatch που έχει στο μέσο των πίσω καθισμάτων. Το έριξα και χώρεσα άνετα όλα τα μακριά αντικείμενα που τα παίρναμε στα πόδια, ομπρέλα θαλάσσης, καλάμια ψαρέματος κλπ.
Και για να μπω και σε Toyοta mode. Κατανάλωση στην Εθνική μεταξύ 5-6 λίτρα/100 χιλιόμετρα. Με τρία άτομα, φουλ αποσκευές, κλιματισμό αναμμένο και ταχύτητες κίνησης 110-120 χλμ/ώρα, δηλαδή μέση ταχύτητα 70-80. Not bad, not bad…
Τι με ευχαρίστησε πιο πολύ από τα “γκατζετάκια” του Rocci? Αυτά που χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου και κάνουν πιο εύκολη την οδηγική μου ζωή. Αναδιπλούμενοι καθρέφτες, για να τους κλείνω και να περνάω από στενά δρομάκια της πόλης. Autohold, για να μπαίνει αυτόματα το χειρόφρενο όταν είμαι σε στάση. Τεράστια ευκολία και ξεκούραση να μην κρατάς συνέχεια πατημένο το φρένο. Άσε που στις ανηφόρες ξεκινάς σα να είσαι σε ευθεία. Και κάμερα οπισθοπορείας. Είναι έξτρα, αλλά πληρώστε τη και βάλτε τη! Κάνει πραγματικά το παρκάρισμα και τους ελιγμούς με την όπισθεν παιχνιδάκι. Αξίζει τα λεφτά της και με το παραπάνω.
Α, και το ασύρματο android auto. Με το που μπαίνεις μέσα στο αυτοκίνητο, βρίσκει το κινητό και κάνει σύνδεση. Δεν το βγάζω καν από την τσέπη ή την τσάντα. Ούτε καλώδια, ούτε συνδέσεις, ούτε τίποτα. Κι όλα λειτουργούν αμέσως στην οθόνη, χάρτες, τηλεφωνικές κλήσεις κλπ.
Οδήγησα και το Captur και το Q2 και το 2008. Πολύ coupe στιλ. Στενόχωρα, με μικρά παράθυρα και πολύ design-ιές. Δε γουστάρω τις design-ιές. Δίνω προτεραιότητα στην πρακτικότητα. Μ’ αρέσει που μπαίνω μέσα στο T-Roc, που έχει μεγάλα παράθυρα και γεμίζει με το φως της ημέρας το αυτοκίνητο. Μ’ αρέσει που βλέπω τον κόσμο γύρω μου όταν οδηγώ μέσα από τις γυάλινες επιφάνειες, κι όχι τις κολώνες και λαμαρίνες του αυτοκινήτου. Μ’ αρέσει που είναι τετραγωνισμένο και υπολογίζω εύκολα όλες τις γωνίες και το πλάτος/μήκος του αυτοκινήτου. Είναι πανεύκολο στην οδήγηση. Γενικά μ’ αρέσει το T-Roc και γι’ αυτό το πήρα!
(Αν θέλετε κι εσείς να παρουσιάσετε το καμάρι σας, στείλτε μας στην παρακάτω διεύθυνση: dimitrios.sampaziotis@cartalk.gr.)