Αναγνώστης μας οδηγεί το Toyota C-HR 1.8 και μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του. Τον ευχαριστούμε πολύ.
Επιτέλους οδήγησα (πριν μερικές ημέρες) το νέο C-HR, έκδοση C-HIC με το υβριδικό σύνολο των 140 ίππων. Την είχα για μία ώρα (Ευχαριστώ την Tοyota Polis Σταυρός και τον Δημήτρη) κι έκανα τη διαδρομή: Σταυρός – Λαυρίου – Αεροδρόμιο (μέσω Α.Ο) – Σπήλαιο Παιανίας – Σταυρός. Συνολικά περί τα 50 – 60χλμ.
Εξωτερικό
Το αυτοκίνητο συνολικά μου αρέσει πολύ. Μπροστά είναι αρκετά επιθετικό, αν και το προηγούμενο μου άρεσε περισσότερο στο εμπρός μέρος. Πίσω όμως το νέο είναι σαφώς πολύ πιο όμορφο κι αρμονικό (για εμένα) κι η φωτιζόμενη μπάρα με το λογότυπο προσθέτει αρκετά. Γενικά το νέο μού φαίνεται συνολικά πιο αρμονικό σαν σύνολο, πιο ώριμο θα έλεγα. Βέβαια γούστα είναι αυτά, οπότε ό,τι αρέσει στον καθένα.
Εσωτερικό
Εδώ τα πράγματα ειναι λίγο διφορούμενα για εμένα. Από τη μία έχουμε ένα πολύ όμορφο εσωτερικό, με επενδύσεις αλκαντάρα, ζουληχτά πλαστικούλια, ατμοσφαιρικό φωτισμό με 64 χρώματα κλπ. Από την άλλη υπάρχουν ποιοτικές αστοχίες, όπως το ντουλαπάκι συνοδηγού που νομίζεις ότι θα φύγει από την θέση του, το υποβραχιόνιο που έχει απίστευτα σκληρή (τραχιά) επένδυση, χειρότερη και από του Yaris Cross (καμια σχέση με την απίστευτη επένδυση στην Corolla)! Γενικά έχουν κάνει κάποιες άστοχες επιλογές που χαλάνε την συνολική εικόνα, από πλευράς ποιότητας. Και μιλάμε για την έκδοση C-CHIC. Στην C-ULT, που την είδα στην έκθεση, τα πράγματα ειναι ακόμα χειρότερα, αφού φαίνεται άσχημα το μαύρο πλαίσο στην οθόνη κι απουσιάζει η αλκαντάρα, ο ατμοσφαιρικός κι οι καλύτερες επενδύσεις.
Ο ψηφιακός πίνακας οργάνων είναι υπερ-πλήρης κι έχει αρκετές παραμετροποιήσεις (δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ) και το ίδιο κι η κεντρική οθόνη. Οπότε κανένα παράπονο σε αυτό τον τομέα. Γενικά είναι προσεγμένο σε πολλά σημεία που στο παρελθόν οι Ιάπωνες δεν έδιναν σημασία και δεν ασχολούνταν. Αυτό που δε μου άρεσε ήταν ο νέος λεβιές του κιβωτίου. Γενικά δε μου αρέσει ιδιαίτερα η συγκεκριμένη υλοποίηση με το μικρό λεβιεδάκι που όμως είναι διακόπτης στην ουσία – προτιμώ κλασσικό λεβιέ αυτόματου κιβωτίου ή μετά περιστροφικό ή κουμπιά. Αυτό και χώρο πιάνει (αφού πιάνει σχεδόν όσο χώρο ο κλασσικός λεβιές) και δύσχρηστο ειναι. Στο C-HR είναι ακόμα πιο δύσχρηστο, γιατί για επιλογή του Β θέλει μετακίνηση στα δεξιά και μπερδεύει κι επίσης δεν είναι ιδιαίτερα ποιοτικός (και το «κλικ» ευδιάκριτο) και μπερδεύει στη χρήση.
Οδηγώντας
Στην οδήγηση τώρα, το αυτοκίνητο είναι συνολικά βελτιωμένο, κυρίως στο κινητήριο σύνολο αλλά και στην ανάρτηση ελαφρώς. Νιώθεις αμέσως την διαφορά στην ιπποδύναμη, τόσο στο ξεκίνημα όσο κυρίως στις ρεπρίζ. Η διαφορά (σε αίσθηση, δεν έχω όργανα να μετρήσω) είναι ότι η διαφορά με το προηγούμενο C-HR δεν είναι μόνο 18 άλογα αλλά τουλάχιστον 30. Επίσης, έχει πολύ μεγάλη διαφορά ο ήχος (θόρυβος, βουητό, πείτε όπως θέλετε), καμία σχέση με το μούγκρισμα του προηγούμενου (και της Corolla 1.8 μου), ειναι πολύ πιο χαμηλό σε ένταση και πιο ευχάριστο σε χροιά. Πλέον θα έλεγα ότι δεν ενοχλεί καθόλου! Δεν ξέρω εάν είναι επιπλέον ηχομόνωση ή καλύτερο υβριδικό σύνολο. Πάντως εμένα μου θύμισε το νέο 2λιτρο, τόσο σε ήχο όσο και σε λειτουργία του υβριδικού συστήματος. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά κι αναβάθμιση του αυτοκινήτου – είναι απίστευτα αναβαθμισμένο σε σχέση με το προηγούμενο, τόση διαφορά που θα συγχωρούσα τις όποιες αστοχίες στο εσωτερικο, μόνο και μόνο για το νέο υβριδικό σύνολο – τόσο καλό ειναι.
Επίσης, έχουν κάνει μικρές βελτιώσεις και στην ανάρτηση. Συνεχίζει να είναι -σχεδόν- «μαγικό χαλί» – δεν φτάνει την Corolla Cross, είναι σαφώς πιο σφιχτό, αλλά και πάλι η ανάρτηση καταπίνει τα πάντα. Κι οδήγησα την έκδοση με 19αρες ζάντες κι ελαστικά 225/50/19 – που βέβαια για 19άρα, το προφίλ δεν είναι χαμηλό. Δεν είναι μόνο ο μειωμένος θόρυβος κύλισης, αλλά κι η άνεση και λειτουργία της ανάρτησης. Δεν έχω οδηγήσει το προηγούμενο C-HR με 19άρες – μόνο με 17” & 18”. Όμως το νέο μού φάνηκε να έχει την ίδια άνεση που έχει το προηγούμενο με τις 18άρες. Θα έλεγα ότι συνολικά, η εξαιρετική ανάρτηση που ήδη είχε, είναι οριακά βελτιωμένη.
Συνολικά λοιπόν υπάρχει βελτίωση σε αυτούς τους δύο τομείς (ανάρτηση και κινητήρας) σε ένα αυτοκίνητο που ήδη είχε κορυφαία ανάρτηση αλλά υστερούσε στο κινητήριο σύνολο, για εμένα. Θα ήθελα πολύ να οδηγήσω το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με το νέο 2λιτρο υβριδικό σύνολο με τους 197 ίππους ή ακόμα καλύτερα το PHEV!
Μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις:
- Επιτέλους οι Ιάπωνες αποφάσισαν να προσφέρουν ό,τι οι άλλοι κατασκευαστές εδώ και 20+ χρόνια. Δηλαδή ρυθμιζόμενο ατμοσφαιρικό φωτισμό (το είχα σε Mini το 2007), παραμετροποίηση φωτισμού, welcome lights, άνοιγμα και κλείσιμο χώρου αποσκευών από το κλειδί, κλπ.
- Όταν απενεργοποιείται το χειρόφρενο, κάνει ένα «γκουπ» πολύ δυνατό, το οποίο σε ξαφνοιάζει κι είναι κι ενοχλητικό. Δεν ξέρω από πού ακούγεται, αλλά μου έκανε μεγάλη (αρνητική) εντύπωση.
- Φοβερή η λειτουργία (η οποία απενεργοποιείται ολικώς ή μερικώς) να μετακινείται το ηλεκτρικό κάθισμα προς τα πίσω κατά την είσοδο κι έξοδο από το αυτοκίνητο, βοηθάει πάρα πολύ!
To μεγάλο ερώτημα που ίσως έρχεται στο μυαλό αρκετών είναι εάν αξίζει η διαφορά στην τιμή σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο. Θα έλεγα ναι, για νέο αγοραστή. Αλλά ίσως όχι για κάποιον που έχει το προηγούμενο και θέλει να το αλλάξει. Και το λέω αυτό γιατί ενώ συνολικά ειναι βελτιωμένο σαν αυτοκίνητο (και σε εξοπλισμό), ποιοτικά υστερεί σε κάποια σημεία κι άρα ειναι καθαρά υποκειμενικό θέμα πού δίνει βαρύτητα ο αγοραστής.
Το αυτοκίνητο είναι σαφώς αναβαθμισμένο στους τομείς που έπασχε (εκτός των χώρων φυσικά), προσφέρει φοβερή άνεση κι οδική συμπεριφορά (η ανάρτηση για εμένα είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του αυτοκινήτου) και πλέον και ένα πολύ καλό υβριδικό σύνολο με λυμένα σχεδόν όλα τα προβλήματα του παρελθόντος (εγώ δεν βγήκα μειονέκτημα στο υβριδικό σύνολο).