Κάτι καρκινικά χρωστούμενα φέρνουν τα βήματά μου κάθε χρόνο στη Μονή Μακρυμάλλης, πάνω από τα Ψαχνά της Εύβοιας. Ακλόνητο ραντεβού στις 7 Φεβρουαρίου, γιορτή του Αγίου Παρθενίου, προστάτη της Μονής και των καρκινοπαθών.
Φέτος, εκείνες τις μέρες έλαχε να έχω στα χέρια μου το ηλεκτρικό e της Honda, τέθηκε λοιπόν το δίλημμα: πάω με το προσωπικό μου όχημα, κύριος κι ατσαλάκωτος ή επιχειρώ να ταξιδέψω με ένα μοντέλο που ΔΕ σχεδιάστηκε για κάτι τέτοιο;
Η προφανής απάντηση θα ήταν το θερμικό, αλλά καθώς τόσα χρόνια περιδιαβαίνω σε φόρουμ και ΦουΜπού, έχω παρατηρήσει ότι πολλοί κάτοχοι ηλεκτρικού ΚΑΙ θερμικού, γλυκαίνονται από τους αβρούς τρόπους λειτουργίας του ηλεκτρικού και την οικονομία καυσίμου, οπότε αρχίζουν και ξεμακραίνουν από το κλεινόν άστυ ενώ το αγόρασαν μόνο για αστική χρήση. Μιλάω πάντα για μοντέλα με μικρή αυτονομία. Αν κάποιος έχει Tesla Model 3 Long Range, εννοείται πως δεν έχει την παραμικρή δυσκολία να πεταχτεί μια μονοήμερη εκδρομή χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αφού λοιπόν αυτοί επιλέγουν το αστικό ηλεκτρικό όλο και τακτικότερα (μερικοί μάλιστα καλομαθαίνουν τόσο πολύ ώστε καταλήγουν να πουλήσουν το θερμικό, αγοράζοντας ηλεκτρικό μεγάλης αυτονομίας ως βασικό όχημα της οικογένειας), το πήρα απόφαση: θα πάω με το Honda! Ξεκαθαρίζω όμως πως ό,τι κακό μού συμβεί στη διαδρομή, η ευθύνη είναι όλη δική μου. Το e δεν έχει σχεδιαστεί για τέτοια χρήση, εγώ είμαι ο υπεύθυνος που το τραβάω από τα μαλλιά. Η Honda δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τίποτα.
Honda e: κουκλάκι πυραυλάκι για (πολύ) γερά πορτοφόλια
Σα να ακούω μερικούς εκεί πίσω: «τι πάει να πει δε σχεδιάστηκε για μπλα-μπλα-μπλα; Αυτοκίνητο σημαίνει ελευθερία, αλίμονο αν το διπλοσκεφτόμαστε για να πάμε από την Αθήνα στην Εύβοια». Δεν έχουν άδικο, αλλά η τωρινή ηλεκτροκίνηση είναι μια τεχνολογία που ακόμα εξελίσσεται, θέλει υπομονή και προδέρμ. Έχει παιδικές ασθένειες, προβλήματα νεότητας. Απαιτεί προγραμματισμό, να βγεις από το comfort zone που έχεις συνηθίσει με τα θερμικά μοντέλα.
Τι πρέπει να ξέρετε για να ταξιδέψετε με ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Και σίγουρα, υπάρχει κατηγοριοποίηση των ηλεκτρικών σε μοντέλα πόλης (όπως τούτο δω), ταξιδιάρικα (όπως τα Long Range της Tesla) κι ενδιάμεσα (όπως ένα ID.3 με τη μεσαία μπαταρία). Κανείς δε διατείνεται ότι με ένα ηλεκτρικό ταξιδεύεις τόσο ξένοιαστα-γρήγορα-αγχολυτικά όσο με ένα θερμικό. Απλώς για τον μέσο χρήστη, που το ταξίδι είναι 15 μέρες τον χρόνο (με τις 10 από αυτές να είναι κοντινές εκδρομούλες, σαν τη δική μου) και μόνο 5-6 να είναι οι μακρινές αποστάσεις, ο συμβιβασμός αξίζει τον κόπο: απολαμβάνεις μια ανώτερη μορφή αυτοκίνησης τις 350 μέρες του χρόνου, κάνεις μικρό συμβιβασμό άλλες 10, ενώ τις δύσκολες 5 χάνεις χρόνο φορτίζοντας και καθυστερώντας, εκεί που με το θερμικό θα πήγαινες καρφί. Είναι ένας συμβιβασμός που αξίζει τον κόπο. Αν πάλι κάθε Σαββατοκύριακο πετάγεσαι στο εξοχικό μακριά, δεν ψωνίζεις ηλεκτρικό, απλά τα πράγματα.
Στα δικά μου, οι ασκήσεις επί χάρτου έδειχναν ότι με δύο φορτίσεις, συνολικής διάρκειας λιγότερο από μισάωρο, το εγχείρημα θα στεφόταν με επιτυχία. Ε, εντάξει, τι είναι ούτε μισάωρο σκέφθηκα; Χμ, δεν είναι ακριβώς έτσι. Η πραγματική καθυστέρηση θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη αφού η κίνηση θα γινόταν στη δεξιά λωρίδα με 80. Αν αύξανα την ταχύτητα, τότε θα έχανα περισσότερη ώρα συνολικά, αφού θα φόρτιζα περισσότερο. Θα έκανα λοιπόν πιο πολλή ώρα και θα την πλήρωνα ακριβότερα, μόνο που θα βαυκαλιζόμουν ότι χαχα, ταξιδεύω με 110, τι παραπάνω από μένα έχει ένα θερμικό; Δε συζητάω για 120-130. Εν τω μεταξύ, αυτή η αύξηση της ταχύτητας θα μπορούσε να γίνει μόνο σε συγκεκριμένα τμήματα του ταξιδιού. Η απόσταση Καπανδρίτι-Ψαχνά-Βαρυμπόμπη έπρεπε να βγει χωρίς ενδιάμεση φόρτιση γιατί σε αυτή τη διαδρομή ΔΕΝ υπάρχουν ταχυφορτιστές, μόνο αστικοί φορτιστές εναλλασσόμενου ρεύματος, όπου το e μπορεί να τραβήξει μόνο 6.6 kW την ώρα αντί για 50 kW από τους ταχυφορτιστές, οπότε δεν υπήρχε κανένας λόγος να μπω σε τέτοια ταλαιπωρία.
Φορτίζουμε λοιπόν αποβραδίς στο 100%. Ξεκινάμε από τη Βουλιαγμένη, χάνουμε 5% σε κάποιες δουλειές άσχετες με το ταξίδι και μπαίνουμε στην Αττική Οδό στο Κορωπί με 85%. Το ABRP δείχνει ότι θα φτάσουμε στα ΣΕΑ στο Καπανδρίτι με 54% κι όντως, φτάνουμε ακριβώς με τόσα, κάτι που μας γεμίζει εμπιστοσύνη για την ακρίβεια των υπολογισμών της χρήσιμης εφαρμογής. Μέχρις στιγμής, η κίνηση στη δεξιά με 80 δε δείχνει παράταιρη, άλλωστε ήμασταν ουσιαστικά μες στον αστικό ιστό. Το ABRP συμβουλεύει να φορτίσουμε στο 80%, μετά από 17 λεπτά και κάτι λιγότερο από 5 ευρώ, είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Το πλάνο λέει ότι θα είμαστε στο 50κάτι στο μοναστήρι κι επιστρέφοντας θα φτάσουμε με 14% στα ΣΕΑ στη Βαρυμπόμπη. Όλα πάνε ρολόι μέχρις στιγμής, να που ένα μικρό-ακατάλληλο ηλεκτρικό ταξιδεύει μια χαρά με λίγη υπομονή. Χμ, μη βιάζεστε για συμπεράσματα.
Το ταξίδι μέχρι τα Ψαχνά κυλά αβίαστα. Το Adaptive Cruise Control κρατά σταθερά το κοντέρ στα 83 χλμ/ώρα (τσεκαρισμένο με το GPS των Google Maps, ώστε να αντιστοιχεί σε 80 πραγματικά), το Lane Assist υποβοηθά το στρίψιμο στις ανοιχτές καμπές, ουσιαστικά το να ταξιδεύεις με 80 είναι μια ξεκούραστη διαδικασία, πόσο μάλλον αν δεν πατάς το γκάζι και δε στρίβεις το τιμόνι. Η θέρμανση είναι σταθερά στους 23 βαθμούς (αλλά η αίσθηση είναι για 20, γενικώς έπρεπε να βάζεις υψηλότερα τους βαθμούς για να απολαύσεις πραγματική θαλπωρή, η σωστή θέρμανση δεν ανήκει στα πλεονεκτήματα του e). Η αυτονομία μειωνόταν σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, μοναδικό ατόπημα ο αγχώδης τρόπος που τα φορτηγά γεμίζουν τον μεσαίο καθρέπτη. Τι κι αν είναι κάμερα κι όχι φυσικός καθρέπτης; Η αγωνία είναι η ίδια. Προς τιμήν τους, κανείς δεν κόρναρε, δε με έκλεισε, δεν έδειξε να δυσανασχετεί. Προφανώς θα συνέβαλε το όμορφο σουλούπι του μικρού Honda ή απλώς ότι δεν είχε κίνηση και δεν παρακώλυα την κυκλοφορία.
Έχει αρχίσει η επιστροφή, ένα προσπέρασμα μες στη Νέα Αρτάκη φέρνει λίγη γκρίνια από τον συνοδηγό. «Κάνε τέτοια και μας βλέπω να πετάμε μπαλαντέζες σε κλειστά εξοχικά». Πρέπει να σας πω ότι στο πορτ-μπαγκάζ είχα φωλιάσει μια ωραία μακριά μπαλαντέζα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει. Όταν πια φτάνουμε στη Χαλκίδα, αρχίζουν τα πρώτα σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά.
Θεωρητικά (λέγε με ABRP) θα φτάσουμε στη Βαρυμπόμπη με 14%. Τότε γιατί είμαστε ήδη στα 17-18%; Να σημειώσουμε ότι κινούμαστε απαλά και προσεκτικά, με τη θέρμανση σταθερή και τα κιλά μας απαράλλαχτα (δεν το παρακάναμε με τον άρτο του Εσπερινού). Το ABRP λαμβάνει υπόψη του όλα τα παραπάνω. Προσθέτεις πόσα κιλά πάνω από τα 75 του οδηγού θα μεταφέρει το όχημα, την εξωτερική θερμοκρασία, το degradation (μείωση χωρητικότητας της μπαταρίας), αυτό τα υπολογίζει τα υψομετρικά της διαδρομής και σου βγάζει τις πλήρεις λεπτομέρειες.
Φορτιστής δεν υπάρχει για δείγμα. Έχω ρίξει την ταχύτητα στα 70, είναι και βράδυ πλέον, υπάρχει και μια κάποια κίνηση αφού μιλάμε για Κυριακή βράδυ κι επιστροφή των Αθηναίων, όλοι είναι ευγενέστατοι και δεν υπάρχει ΚΤΕΛ ή Οδική Βοήθεια ή πικραμένος που δε με έχει προσπεράσει. Οι ανηφόρες από Χαλκίδα προς Αφίδνες απομυζούν τη μικροσκοπική μου μπαταρία (28.5 ωφέλιμες kWh είναι αυτές), πλησιάζω στο Καπανδρίτι κι η ένδειξη είναι στο 7%. Ο συνοδηγός έχει επαληθεύσει καμιά 15αριά φορές την απόσταση που μας απομένει, το ένα μάτι στους Maps και το άλλο στην ένδειξη του κοντέρ για την αυτονομία του αυτοκινήτου. Μιλάμε ότι είμαστε οριακότατα, τα δύο νούμερα συμβαδίζουν ή υπολειπόμαστε κατά ένα χιλιόμετρο. Τον καθησυχάζω, λέγοντάς του ότι όλα τα ηλεκτρικά έχουν ένα απόθεμα αυτονομίας, κρυμμένο κάτω από το χαλάκι του 0%. Κάποια μπορούν να διανύσουν μέχρι και 10 χιλιόμετρα επιπλέον, τη στιγμή που θα έπρεπε να τα κακαρώσουν. Προφανώς αυτό δεν είναι υπέρ της υγείας της μπαταρίας, αλλά με ένα δημοσιογραφικό μοντέλο θα δοκιμάσεις πράγματα που δε θα έκανες στο δικό σου για το καλό της ενημέρωσης.
Αρχίζει η μεγάλη κατηφορική ευθεία που οδηγεί στα διόδια. Η μπαταρία σταθεροποιείται στο 7%, η ένδειξη αυτονομίας μεγαλώνει, η οθόνη (ε, μία από τις έξι, μη ρωτάτε ποια) ενημερώνει ότι κάνουμε συνεχώς ανάκτηση ενέργειας, κάποια στιγμή η μπαταρία θα δείξει 8%, κερδάμε πατριώτη, έξαλλοι πανηγυρισμοί στο στράτευμα!
Κάπου εκεί παίρνω τη μεγάλη απόφαση: δε θα μπω δεξιά, ώστε να περάσω στο απέναντι ρεύμα και να φορτίσω στα ΣΕΑ Καπανδριτίου. Θα το πάω σερί μέχρι τη Βαρυμπόμπη, άλλωστε είναι κατηφόρα ως επί το πλείστον. Και στο κάτω-κάτω, αυτό έλεγε ο αρχικός σχεδιασμός. Μας αρέσει να ζούμε επικίνδυνα εδώ στο CarTalk.gr.
Φτάνουμε στα διόδια, δεν τολμώ να πάω στους αριστερούς διαδρόμους για το e-pass, πάω με 70, θα με περάσουν από πάνω. Επιλέγω τον δεξί, αυτόν που είναι για τα φορτηγά. Μια νταλίκα έχει κολλήσει από πίσω μου, κάνει δεξιά-αριστερά αλλά βλέπει ότι δεν πάω και τόοοοσο αργά ώστε να με περάσει (για ένα κούτελο ζούμε σε αυτή την κοινωνία) κι αποφασίζει να περιμένει στωικά πίσω μου. Επίσης κύριος, είτε γίναμε όλοι πολύ ευγενικοί είτε δείχνουν μια κατανόηση για τον ηλεκτροκίνητο πιονέρο.
Η ανηφόρα μετά τα διόδια αντιμετωπίζεται με αβρότητα στο γκάζι, ροκανίζει ακόμα 1% από τον οβολό μου αλλά η συνέχεια έχει ήπια κατηφόρα οπότε φτάνουμε στη Βαρυμπόμπη με 5%. Δε θέλουμε να σκεφτούμε ενδεχόμενη βλάβη του φορτιστή κι όντως, όλα δουλεύουν ρολόι.
Αισθήματα ανακούφισης στο πλήρωμα, σε ένα 10λεπτο είμαστε στο 35% (μην ξεγελιέστε από τους χρόνους, είναι που έχει μικρή μπαταρία, για αυτό γεμίζει τόσο γρήγορα), κόστος 4.13 ευρώ και φεύγουμε κύριοι. Από δω και πέρα, μπορούμε να ανεβάσουμε ρυθμό. Το ABRP έκανε λόγο για 26% για να είμαστε άνετοι, εμείς βάλαμε 35%, οπότε μπορούμε να επιστρέψουμε και με 90 και με 100, τέτοια πανηγύρια. Ή μήπως να μην του δείξουμε υπερβολική εμπιστοσύνη, αφού δεν τα υπολόγισε σωστά και μας κοψοχόλιασε προηγουμένως;
Βγαίνουμε από την Αττική Οδό στο Κορωπί με 9%, έφαγε περισσότερο γιατί το πατήσαμε στα 100 (το ABRP είχε κάνει τους υπολογισμούς του με 80) αλλά ο δρόμος μέχρι τη Βουλιαγμένη είναι κατηφορικός. Σπίτι μάς περιμένει μια γλυκιά πρίζα σούκο για ολονύχτιο εναγκαλισμό. Η απόφαση πάρθηκε: θα το πάμε τάπα για να ξελιγώσουμε την μπαταρία και να απαθανατίσουμε όλες τις ενδείξεις να έχουν μηδενίσει.
Προς τιμήν της Honda, εδώ δεν εμφανίζεται χελωνίτσα στο ταμπλό, ούτε η απόκριση στο γκάζι καταβαραθρώνεται, όπως στην πλειοψηφία των ηλεκτρικών. Μπορείς να απολαμβάνεις τις επιδόσεις που έχεις συνηθίσει, ίσως με μια ελάχιστη μείωση στη δύναμη. Φτάνω στο σπίτι με αμφότερα τα νούμερα στο 1. Κάνω τον γύρο του τετραγώνου με τέρμα γκάζι, κανένας κίνδυνος να ξυπνήσω τους γείτονες. Όλα μηδενίζουν, το e είναι ατάραχο. Κι εγώ το ίδιο. Ώρα για φόρτιση. Καληνύχτα!
